ΗΜΕΡΑ ΚΖ΄. Περὶ τῆς στράτας τοῦ Παραδείσου.
Α΄. Δύο εἶναι μοναχὰ αἱ στράται τοῦ Παραδείσου, ἡ ἀθωότης καὶ ἡ μετάνοια· λοιπὸν ἐγὼ ἐφύλαξα ἕως τώρα τὴν ἀθωότητα τοῦ βαπτίσματος; Ὄχι· διότι τὴν ὑστερήθην καὶ τὴν ἐμόλυνα μὲ τόσας ἁμαρτίας.
Β΄. Ἄλλὰ δι’ αὐτὰς τὰς ἁμαρτίας μετενόησα ποτὲ καθὼς πρέπει; Ἔκαμνα καμμίαν σκληραγωγίαν; Ἄχ! Μάλιστα ἔφυγα πάντοτε κάθε θλίψιν καὶ ἐζήτησα τὰς τρυφὰς καὶ ἀπολαύσεις τοῦ σώματός μου.
Γ΄. Θέλω νὰ ἔμβω εἰς τὸν Παράδεισον· ναὶ· ἀλλὰ ἀπὸ ποίαν στράταν πρέπει νὰ ἔμβω; Διὰ μιᾶς ἀπὸ ταύτας τὰς δύο, ἢ διὰ τῆς ἀθωότητος ἢ διὰ τῆς μετανοίας. Διὰ τῆς ἀθῳότητος δέν ἠμπορῶ, διὰ τῆς μετανοίας δὲν θέλω· πῶς λοιπὸν ἔχω νὰ σωθῶ καὶ ν’ ἀπολαύσω τὸν Παράδεισον;
Θεώρησε τὸν οὐρανὸν καὶ συλλογίσου λέγων· ἰδοὺ ποῦ ἔχω νὰ σταθῶ δι’ ὅλους τοὺς αἰῶνας, ἀνίσως καὶ μετανοήσω, καθὼς πρέπει.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
(Πνευματικά Γυμνάσματα). εδώ Έτεραι σύντομοι μελέται,
φυλακτήριον της ψυχής καλούμεναι,
(διαμοιρασμέναι εις πάσαν ημέραν του μηνός).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου