Ελλιμενίστηκαν τα καλά νέα στον μυχό της δέησης

Εφραίμ ο Σύρος  

VII Ύμνοι στη Γέννηση του Χριστού

Μετάφραση από τα  Αραμαϊκά: Στάθης Κομνηνός

 (IV)

Με μπόλιασε στον έρωτα να συμμετέχω

            Αυτός Αυτός

εμένα τον περίκλειστο!

και στ’ άσματα λοιπόν ξεσπώ και στα τραγούδια τα ολόλευκα

γεμίζοντάς Τον αλληλούια

και μελωδίες εύστοχες, 

            – με τη δική Σου λύρα

            ω Εσύ βρέφος – απολυτρωτή

            να σε αινέσω

χαρίτωσέ με.

 

            Μ’ ανύψωσες στο ύψος του ιλίγγου

            στου κόσμου να σε δοξάζω το εύρος

            που το γεμίζεις ένδοξα

            κι ανίκανο είναι το εύρος Σου να συγκρατήσει

Ω Κύριε, το πώς και το γιατί μάθε μου

ανάλλαχτα συχνάζουν οι εκλάμψεις Σου

στη στένωση μιας Μήτρας,

σε κάθε τι παράδοξο,

σ’ ανύπαντρες μητέρες,

σε άσπορες Γεννήσεις

                                    Θυγατέρα Δαβίδ

                                    Θυγατέρα Δαβίδ

Μνηστή του Ιωσήφ

 

                        Της αμφιβολίας Ιωσήφ

και τώρα έμπιστε, ησύχιε, προστάτη…

 

Ελλιμενίστηκαν τα καλά νέα στον μυχό της δέησης

Η στέρφα κι παρθένα αγαλλιάσαν,

η μια γεννώντας τον εξ ύψους Λόγο

κι η άλλη, μια κατάμονη φωνή στην έρημο

            Ω καταλύτη της σύγχυσης

            γέμισες μια μήτρα,

            όπως ο σπόρος τον κήπο μας

            όπως μια αχτίδα φωτός τα βλέφαρά μας

            και σκίρτησε Δαβίδ και Αβραάμ

Ήρθε επιτέλους τέλος

τέλειωσε ο χρόνος

έπαψε η αρίθμηση

συνέκλιναν οι γενεές στην αφετηρία

ακίνητες πια μέσα Σου

Γιε του Δαβίδ, Μόνε !