ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
α΄ 1 - 25
του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια της ερμηνείας που έγινε στο κήρυγμα της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου του 1998
Τὸ ηχητικό απόσπασμα από την ομιλία - σε mp3 εδώ
«Μνήμη πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπό Ἀδάμ ἄχρι καί Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου· ὁμοίως καί τῶν προφητῶν καί προφητίδων, ἐξαιρέτως δέ τοῦ προφήτου Δανιήλ (560 π.Χ.) καί τῶν ἁγίων τριῶν παίδων»
Ονόματα, ονόματα, ατέλειωτα ονόματα, όχι μόνο στην ευαγγελική περικοπή που ακούσατε πριν από λίγο και που χαρακτηρίζει την κατά σάρκα γενεαλογία του Χριστού μας, ονόματα ατέλειωτα στον Όρθρο, στο Συναξάρι, ονόματα βγαλμένα από τα βάθη των αιώνων, που θα ’ταν ουσιαστικά άγνωστα και χαμένα και κανείς δεν θα γνώριζε τίποτε από την έκφραση της ζωής τους. Τι είδους προετοιμασία είναι αυτή για τα Χριστούγεννα και πώς η Εκκλησία μάς προετοιμάζει; Με καταλόγους μόνο; Με ονόματα; Αν θέλουμε να το καταλάβουμε, να προσεγγίσουμε τη σημερινή προεόρτια Κυριακή των Χριστουγέννων, μέσα από την ονομασία που έταξαν οι Πατέρες να αποκαλείται. Λέγεται «Κυριακή προ των Χριστουγέννων» και εκεί, λέει, εορτάζουμε τα εξής: «Μνήμη επιτελούμεν, λέει, πάντων των τω Θεώ ευαρέστησάντων, από Αδάμ άχρι Ιωσήφ του Μνήστορος, πάντων των Προφητών και των Προφητίδων, εξαιρέτως δε του Προφήτου Δανιήλ και των Αγίων Τριών Παίδων».
Τρία πράγματα μας θυμίζει εδώ αυτή η εορταστική μνήμη. Όλους όσους ευαρέστησαν τον Θεό, από τον Αδάμ μέχρι τον Ιωσήφ τον Μνήστορα, όλους τους Προφήτες και τις Προφήτιδες, εξαιρέτως δε, λέει, τον Προφήτη Δανιήλ και τους Τρεις Παίδες. Να δούμε αυτό το τρίπτυχο και θα καταλάβουμε τι είδους, ψυχρής φαίνεται εξωτερικά, αλλά καρδιακή προετοιμασία κάνει η Εκκλησία μας στο λαό της για τα Χριστούγεννα.
«Θεώ ευαρέστησαντων»· και ξεκινά από τον Αδάμ. Σκεφτήκατε ποτέ πόσο αντιφατική είναι αυτή η φράση; Πώς ο Αδάμ ευηρέστησε τον Θεό; Αφού το ουσιαστικό μόνο που ξέρουμε είναι που οδήγησε το ανθρώπινο γένος στην πτώση. Και όμως λένε κάτι καταπληκτικό οι Πατέρες. Ναι, λέει Τον ευηρέστησε, γιατί δεν γκρίνιαξε που τον έβγαλε από τον παράδεισο. Και μάλιστα ένα τροπάριο που μας οδηγεί στην Μεγάλη Σαρακοστή λέει για εκείνο: που έκλαψε Αδάμ απέναντι του παραδείσου. Ευηρέστησε λοιπόν τον Θεό ο Αδάμ με ένα αλλιώτικο τρόπο. Κάτι καλό μπορεί να μην φαίνεται που έκανε στη ζωή του. Καταστροφή μπορεί να έφερε στον ανθρώπινο γένος. Κι όμως ευηρέστησε τον Θεό. Και όταν δείτε τον Αδάμ να εξέρχεται πρώτος εκ του τάφου στην εικόνα της Καθόδου στον Άδη, θα εκπλαγείτε και θα πείτε «αυτόν βγάζει πρώτο;» Ναι, αυτόν! Γιατί πρώτος αυτός, ως πρώτος άνθρωπος, ευηρέστησε τον Θεό. Μεγάλη πρόκληση! Πως μέσα από τα πιο χαμένα μπορεί να βγει, από εκεί που δεν καταλαβαίνεις, μια ευαρέστηση στον Θεό.
Άλλες μορφές, τελείως χαμένες. Ποιος έχει μάθει γιατί μια γυναίκα, που λεγόταν Σωμανίτις, ευηρέστησε τον Θεό; Και το πρωί την ανέφερε το Συναξάρι. Για ένα και μόνο πράγμα. Γιατί κάποια δύσκολη στιγμή φιλοξένησε έναν Προφήτη. Γιατί ευηρέστησε τον Θεό η Ρούθ; Γιατί είχε ταπείνωση και καθαρότητα καρδιάς. Γιατί Τον ευηρέστησε η Εσθήρ, η Ιουδήθ; Γιατί έκαναν κάτι για το έθνος τους. Μορφές λοιπόν χαμένες και ο Θεός να αρπάζει ευκαιρίες μικρές-μικρές, μικρές πτυχές στη ζωή τους, και να κάνει αυτή την πτυχή χαρά για Εκείνον. Να λοιπόν αυτοί που ευηρέστησαν τον Θεό. Αυτή είναι η πρώτη πρόταση, για αυτό μας λέει η Εκκλησία μας «ευαρεστήστε τον Θεό». Με έναν τρόπο που μπορεί να είναι μυστικό χαμένο, κρυμμένο για τα μάτια των ανθρώπων. Εσείς κάντε κάτι να Τον ευαρεστήσετε και ας μην τον καταλαβαίνει κανείς. Μπορεί αυτό να είναι κι ένα μικρό χαμόγελο κάπου, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι. Ούτε εγώ μπορώ να το πιάσω. Μόνο ο Θεός το ξέρει.
Υπάρχει το δεύτερο σημείο. «Πάντων των Προφητών», λέει, «και των Προφητίδων». Γιατί; Εξωτερικά το καταλαβαίνουμε. Γιατί προέβλεψαν, προεφήτευσαν, την έλευση του Χριστού μας. Αλλά για εμάς αυτό τι σημαίνει; Οι Προφήτες έκαναν ένα άλμα χρονικό και πριν από τέσσερις, πέντε, δέκα, έντεκα αιώνες διέκριναν τον Ερχόμενο Μεσσία. Πίσω από τη χρονική διάρκεια και το μέλλον, Τον δείχνουν. Και έρχεται τώρα η Εκκλησία να μας πει: Το ίδιο μπορείς να ευαρεστείς τον Θεό αν, όχι πια μέσα από άλματα χρονικά, αλλά πίσω από την καθημερινότητα μπορείς να διακρίνεις τον Χριστό. Πίσω από τον ήλιο, πίσω από τη νύχτα, πίσω από το σκοτάδι, πίσω από την καταστροφή, πίσω από το χαμόγελο του άλλου, πίσω από τη μορφή του. Αυτό είναι κάτι προφητικό. Και μπορείς να ευαρεστείς τον Θεό έτσι. Να διακρίνεις πίσω από όλα. Να είναι ο Χριστός κρυμμένος, και εκεί πια να μην χάνεσαι και εκεί να γίνεσαι ένας πανηγυρικός άνθρωπος μέσα στα σκοτάδια και στα ψεύτικα φώτα του κόσμου.
«Εξαιρέτως δε», λέει, «του Προφήτου Δανιήλ και των Αγίων Τριών Παίδων». Τι είναι αυτό το «εξαιρέτως»; «Προφητών και προφητίδων»… «εξαιρέτως». Γιατί ο Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες, όχι απλώς προέβλεψαν, αλλά εβίωσαν τον Χριστό στην πράξη της ζωής τους. Άντεξαν το καμίνι. Αυτό σημαίνει μια βίωση, αυτό σημαίνει ένα σταυρικό γεγονός. Όχι απλώς Τον είδαν· αλλά και Τον έκαναν πράξη. «Εξαιρέτως», λέει. Και έτσι ολοκληρώνεται το σχήμα της εορταστικής προκλήσεως: Να ευαρεστήσεις τον Θεό, έστω και μέσα από πράγματα μικρά και χαμένα. Να μπορείς να βλέπεις τον Χριστό πίσω απ’ όλα! Και να Τον κάνεις πράξη στη ζωή σου, αντέχοντας τον καθημερινό καμίνι των πειρασμών, των δυσκολιών και όλων των δυσχερών και κυματοειδών που έρχονται πάνω στη ζωή μας. Να η προετοιμασία για τα Χριστούγεννα! Να πώς τα Χριστούγεννα απλώς δεν είναι η έκφραση μιας πανηγυρικής γεννήσεως ενός παιδιού. Είναι μια πρόκληση για μια βαθιά αλλαγή ζωής!
Έτσι η Εκκλησία μας ετοιμάζεται για τα Χριστούγεννα και οι λίγες μέρες που έμειναν είναι υπεραρκετές για να μπορούμε να μπούμε στην τροχιά τους και στο πανηγύρι τους.
※
Περισσότερες ομιλίες του πατρός Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα : www.floga.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου