Της άγνοιας στόμα Χείλη που τρέμουν Πώς, Γιέ του Ζώντος, πώς να σε πω;

 

Εφραίμ ο Σύρος  

VII Ύμνοι στη Γέννηση του Χριστού

Μετάφραση από τα  Αραμαϊκά: Στάθης Κομνηνός

 (II)

Της άγνοιας στόμα

Χείλη που τρέμουν

            Πώς, Γιέ του Ζώντος, πώς να σε πω;

Γιε του Ενός

και τώρα των πολλών Γιε

            μυριάδες ονόματα

Άφωνε Κύριε πώς γίνεσαι του Λόγου Κύριος;

Εραστή Εραστή, ιδού καταδιώκομαι

λέει η Μαρία, εγώ που

την Καταφυγή γέννησα. Πού να προσφύγω, πού;

Αστρόφως, του ήλιου μικρότερο

κι ωστόσο μεγαλύτερο

στο σύμβολό του Φως.

                                    Φως μέγα, μόνο Φως

                                    προσφορές ποιμενικές

                                    Ζωή που λατρεύεται

                                    γη που πρεσβεύει ουρανό

                                    πνεύμα που δείχνει σώμα

Συμεών ω Συμεών σ’ αγκαλιάζει

σε παραδείσιο τόπο

Εκείνος που αγκάλιασες!

Κόλλησαν Πνεύμα τα χείλια της Άννας

ω Βασιλόπαιδο, ω Περιφρονημένε, Μισούμενε!

Σιωπάς κι ακούς, κρύβεσαι βλέπεις, καλυμμένος γνωρίζεις

Ευλογητέ!

Βρέφος, που γεμίζεις γη κι ουρανό

αναπαύεται το φως στο πρόσωπό Σου

κι η Κτίση στόμα γίνεται, ένα στόμα

που αδιάκοπα κραυγάζει  ιδού ιδού Εκείνος!

Σχισμένοι ουρανοί

νερά

που λαμπυρίζουν

φτερούγισμα περιστεριού

μια φωνή κεραυνός που λέει

ο Αγαπημένος Μου  -Αυτός!

Ωσαννά ωσαννά

που πάντα θα το λεν παιδιά.