ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ.Β ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

 

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ πλ.β’

    

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΠΗΝΟΥ.

Ὡς ὁρᾶται ἐν τοῖς ὑστέροις Θεοτοκίοις.

ᾨδὴ ἀ’. 

Ἦχος πλ. β’. Βοηθός καί σκεπαστής.
Βοηθός καί σκεπαστῆς, καί λυτρωτῆς μου καί ἀντιλήπτωρ Δέσποινα γενοῦ, χαλεπῶν συμφορῶν, πικρῶν αλγηδόνων˙ δριμυτάτων ὀδυνῶν, καί πόνων ῥυομένη με.

Παναγίᾳ ἡ ἐλπίς, τῶν σε ἐκ πόθου παρακαλούντων, φάνηθι κάμοι, ὑπακούουσα νῦν καί πρόσδεξαι ὕμνον, ἐκ χειλέων ῥυπαρῶν τοῦ ταπεινοῦ ἱκέτου σου.

Ῥυομένη συμπαθώς ἐπίφανον μοι τό πρόσωπον σου˙ σκότος γάρ δεινῆς, ἀπογνώσεως νῦν, καλύπτει με όλον˙ ἀλλά λάμψον μοι αὐγήν, τῆς καθαρᾶς πρεσβείας σου.

Ναυαγίῳ χαλεπῷ κατεποντίσθην τῆς αμαρτίας˙ δίδου δεξιάν, ὡς τῷ Πέτρῳ κάμοι, καί σῶσον με Λόγε, ταῖς λιταῖς τῆς ὑπέρ νοῦν, ἀφθόρως κυησάσης σε.

ᾨδὴ γ’. Στερέωσον Κύριε.
Προσπίπτοντα δέξαι με, τοῖς οἰκτιρμοῖς σου Μῆτερ τοῦ Λόγου˙ αἰτουμένων τε συγχώρησιν, τῶν πταισμάτων, πάρασχε θερμαῖς ἱκεσίαις σου.

Ἡ κάμινον σβέσασα, βαβυλωνίαν σε ζωγραφοῦσαν, τῶν ἐμῶν παθών τήν κάμινον, καί τῶν νόσων τήν πυρκαϊάν σβέσον Δέσποινα.

Ἀνάτειλον Δέσποινα, τῶν ἡδονῶν μου τήν πικράν μέθην, νῆψιν θείαν μοι παρέχουσα, μετανοίας, καί ἐπιστροφήν τήν σωτήριον.

Ἰλεῷ σου ὄμματι, πρόσχες μοι Δέσποινα θλιβομένῳ, καί ἐλέησον καί σῶσον με, σωτηρίᾳ, κόσμου καί ἀνθρώπων βοήθεια.

ᾨδὴ δ’’. Ἀκήκοεν ὁ Προφήτης.
Ἠγάπησα τά παρόντα, τήν σάρκα τε καί τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ, ἡδονάς καί δόξαν καί τά χρήματα, τῶν μελλόντων δε οὐδόλως εφρόντισα˙ διό καί τῆς δόξης τῆς ἄνω, καί τῆς ἀγάπης, Θεοῦ ἐκπέπτωκα ὁ ἄθλιος.

Ἡ πύλη τῆς θείας δόξης, τάς πύλας μοι διάνοιξον τῆς μετανοίας˙ καί πρός φώς εἰσάγαγε με ἄδυτον, τοῦ Υἱοῦ καί Κτίστου σου Πανύμνητε, παθών με ἐξαίρουσα ζόφου, καί ῥαθυμίας ὀμίχλην διαλύουσα.

Ἀνύστακτον τήν λαμπάδα, ψυχῆς μου διατήρησον ευλογημένη˙ μή ἀποσβεσθῇ ὤσπερ ἀνέλαιος, καί κλεισθῇ ἡ θύρα τοῦ νυμφῶνος μοι˙ ἀλλ’ ἄνοιξον θύραν ἐλέους, καί πρόστηθι μοι, ἐν ὤρα τῆς ἐξόδου μου.

Κατάβαλε τούς ἐχθρούς μου, πολέμησον τούς ἀδίκως με πολεμοῦντας, ἶνα γνῶσι τίνος δοῦλος πέφυκα, τίνα προστασίαν επιγράφομαι˙ πανύμνητε εὐλογημένῃ Θεοκυήτορ˙ καί σῶσον με ὑμνοῦντα σε.

ᾨδὴ ἕ’. Ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντα.
Σῶσον με τόν ἄσωτον Πανάχραντε, πρόστηθι ῥῦσαι με ἐξ ἐχθρῶν μου ὁρατῶν καί ἀοράτων, πάντων τῶν συνθλιβόντων ἀεί τήν ταπεινήν ψυχήν μου.

Ἵλεων τόν σόν Υἱόν ἀπέργασαι, ὅταν τά ἔργα μου, τά κρυπτά καί φανερᾷ, οἷμοι μέλη ἐτάζειν, μή με ἐκπέμψῃ εἰς πῦρ τόν κατακεκριμένον.

Εἰς τήν σήν ἀμέτρητον χρηστότητα, Δέσποινα Κύριε ὁ ταλαίπωρος ἐγώ, θαρρῶν καί τῆς Μητρός σου, τάς ἱκεσίας Σωτήρ, οὑκ ἀπογνώσω ὅλως.

Ὅλος ἐκ νεότητος Πανάμωμε, γέγονα ἄχρηστος νεκρωθείς ταῖς ἡδοναῖς, καί τεθανατωμένος, ὁ τάλας κεῖμαι δεινῶς, ἀλλά ἀνάστησον με.

ᾨδὴ στ’. Ἐβόησα ἐν ὄλῃ καρδία μου.
Προσπίπτω σοι Μαρίᾳ Πανάχραντε, καί ἐκβοῷ μετά κλαυθμού˙ Θεοτόκε ῥῦσαι, ψυχήν μου τήν ἀθλίαν, κρίσεως μελλούσης καί πυρός αἰωνίου.

Κατάρδευσον πρεσβειῶν σου νάμασι, τήν παναθλίαν μου ψυχήν, τῶν παθών φλεχθεῖσαν, τῷ καύσωνι καί δεῖξον, καρποφόρον ταύτην ὑπέραγνε Μαρίᾳ.

Ἁγιάσον με ὅλον καί λάμπρυνον, τό ἱλαστήριον πιστῶν, καί ταῖς σαῖς πρεσβείαις, ἀνάδειξον με Κόρη, οἶκον τῆς ἀγίας, Τριάδος δυσωπῶ σε.

Λιμένα σε γινώσκω γαλήνιον, Θεοκυήτορ Μαριάμ˙ καί βοῶ ἐκ βάθους, καρδίας μή ἐάσῃς, βυθισθῆναι Κόρη, ἐχθροῦ ταῖς τρικυμίαις.

Κάθισμα. 

Ἦχος πλ. β’. Πολλά τά πλήθη.
Τῶν ἐναντίων λογισμῶν ἐκταράσσει με κλύδων, καί τῶν παθών ἐπαγωγαί, εἰς βυθόν ἀπωλείας, κατάγουσι τήν ἀσθενοῦσαν μου ψυχήν˙ ἀλλ’ οίκτειρόν με ἡ τεκοῦσα τόν Θεόν, καί ῥῦσαι με τόν δοῦλον σου, μελλούσης ἀπειλῆς μόνη εὐλογημένῃ.

ᾨδὴ ζ’. Ἡμάρτομεν.
Παρώργισα παρεπίκρανα, τόν μακρόθυμον καί πλαστουργόν μου, ὅστις ἔπλασε πάλαι ἐκ γῆς με, καί ἐκ μή ὄντως εἰς τό εἷναι παρήγαγεν˙ ἀλλ’ ἐξιλεῶσι μοι τοῦτον Παρθένε, ταῖς μητρικαῖς σου λιταῖς.

Δέσποινα ἡ ἀνοίξασα, τάς σεπτάς πύλας τοῦ Παραδείσου˙ ταύτας κάμοι κλεισθείσας Παρθένε, δία πράξεων ἀτόπων ὤν ἔπραξα, ὑπανοίξασα σῶσον με καί δεῖξον οἰκήτορα αὑτοῦ.

Ἰλέωσον τόν Υἱόν σου καί Κύριον, καί Θεόν ἡμῶν καί εὐεργέτην, Δέσποινα Παναγίᾳ Παρθένε, τοῦ ῥυσθῆναι με κινδύνων καί θλίψεων, καί τῆς λαμπρότητος τῶν ἁγίων, καί δόξης αἰωνίου τυχεῖν.

Ἁγίασον φωταγώγησον, τήν καρδίαν μου, Θεογεννήτορ˙ ξήρανον ὀχετούς τῶν παθών μου, ῥᾶνον ὕδατι τῆς θείας πρεσβείας σου, καί ἀξίωσον φέρειν σοι ὕμνον, εὐπρόσδεκτον ψυχῆς καθαρᾶς.

ᾨδὴ ἡ’. Ὀν στρατιαί οὐρανῶν.
Χρεωστικῶς τήν σήν προσκαλούμεθα, πρεσβείαν Μῆτερ Θεοῦ πρός τόν σόν Υἱόν, πάντες οἱ ἐπταικότες, καί κατακεκριμένοι˙ ἶνα τῆς γεέννης, τῆ μεσιτείᾳ σου ῥυσθῶμεν.

Ἐγγυητής γενοῦ μοι Πανάμωμε, πρός Κύριον τόν Θεόν, ὅταν ἐπί γῆς, ἔλθῃ τοῦ κρίναι πάντας, καί δεῖξον με μερίδος, τῆς τῶν σῳζομένων, τόν ἄθλιον ἐκδυσωπῶ σε.

Σβέσον τό πῦρ τῶν παθών καί νέκρωσον, τό φρόνημα τῆς σαρκός, φώτισον τόν νοῦν, κάθαρον τήν καρδίαν, καί θρέψον τήν ψυχήν μου, ἄρτῳ οὐρανίῳ, καί σῶσον με Θεογεννήτορ.

Ὁδήγησον ἐν τῆ τρίβω Δέσποινα, τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ τόν ἁμαρτωλόν, κλῖνον μου τήν καρδίαν, εἰς ὀδόν σωτηρίας˙ σε γάρ ἔχω μόνην, ἀντίληψιν καί προστασίαν.

Αἰνοῦμεν. 

Ὁ Εἱρμός.
Ὀν στρατιαί οὐρανῶν δοξάζουσι, καί φρίττει τά Χερουβείμ καί Σεραφείμ, πᾶσα πνοή καί κτίσις, ὑμνεῖτε, εὐλογεῖτε, καί ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ’. Ἀσπόρου συλλήψεως.
Ἐγώ ὁ κατάκριτος, καί ὅλως ἀδιόρθωτος ἐγώ ὁ τάλας, ὁ πάντων ὑπεύθυνος, ἑτέρους κατέκρινα ὄντας ακατακρίτους˙ οὐαί μοι τότε ἐν τῷ καιρῷ, τῷ τῆς κρίσεως Παρθένε, ὅτι μέλλω κατακρίνεσθαι.

Αἰχμάλωτον εἰλέ με, καί σπεύδει ἀπολέσαι με ὁ πάντας θέλων, ὀλέσαι διάβολος˙ ἀλλ’ ὦ Κόρη εὔσπλαγχνε, μή με ἐγκαταλίπῃς, μή παρίδης με εχθροίς˙ μή ἐάσῃς ἀπολέσθαι, τόν ἀνάξιον ἱκέτην σου.

Ἐλπίς ἀκαταίσχυντε, βοήθεια καί σκέπη μου καταφυγῇ μου, θερμή τε ἀντίληψις, βοήθησον μοι τότε, ἐν τῆ μελλούσῃ κρίσει, καί ῥῦσαι πάσης με ἀπειλῆς, καί υἱόν τῆς βασιλείας, τοῦ Υἱοῦ σου δεῖξον ἄχραντε.

Ὑμνῶ σου Πανύμνητε, τήν δόξαν τήν λαμπρότητα τήν δυναστείαν, τό ἄφατον ἔλεος τό τῆς εὐσπλαγχνίας σου, καί τῆς φιλανθρωπίας˙ καί ἱκετεύω σε αγαθή˙ μή ἐκπέσω τῆς ἐλπίδος, ἀλλά τύχοιμι τῆς δόξης σου.

Προσόμοια. 

Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Χαῖρε θεῖον σκήνωμα, Θεοῦ τοῦ πάντων Δεσπότου, χαῖρε τό ἐνίσχυμα, καί Μαρτύρων στέφανος ἀμαράντινος, τῶν πιστῶν στήριγμα, καί Ὁσίων δόξα, χαῖρε Μήτηρ ἀπειρόγαμε, χαῖρε τό καύχημα, τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, τῶν Προφητῶν ὑπόθεσις, καί τῶν Ἀποστόλων τό κήρυγμα, χαῖρε τῆς ἀπάτης, τήν πλάνην ἡ πατήσασα ἁγνῇ, ἁμαρτιῶν ἱλαστήριον, χαῖρε Μητροπάρθενε.

Χαῖρε οἰκητήριον, φωτός σεμνή Παναγία, χαῖρε στῦλε πύρινε, δι’ οὐ ὡδηγήθημεν πρός οὐράνιον, οἱ φθορᾶς μέτοχοι, μακαρία δόξαν, καί ἀνώλεθρον κατάπαυσιν, χαῖρε ἡ ἄμπελος, βότρυν τῆς ζωῆς ἡ βλαστήσασα, γλεῦκος ἐναποστάζοντα, καί μέθην κακίας ἐξαίροντα, καί τῆς εὐφροσύνης, ποτίζοντα τόν οἶνον τούς πιστούς, Θεοῦ λοχεύτριαν Δέσποινα, καθομολογοῦντας σε.

Χαῖρε τό λαμπρότατον, τοῦ βασιλέως Κυρίου, καί φαιδρόν παλάτιον, χαίροις πόλις ἔμψυχε τοῦ Παντάνακτος, χαῖρε μόνη ἄρρηκτος, καί βεβαία σκέπη, τῶν ἐν πίστει δεομένων σου, χαῖρε διάσωσμα, κόσμου καί θερμόν ἱλαστήριον, χαῖρε ἡ θείως σβέσασα, τῆς πολυθεΐας τήν κάμινον, χαῖρε τῶν Ἀγγέλων, ἡ θεία χαρμονῇ καί τῶν βροτῶν, ἡ κραταιᾷ καί ἀνώλεθρος, Δέσποινα βοήθεια.

Δέξαι μου τήν δέησιν, Θεοκυήτορ Μαρία, καί μή ἀπορρίψῃς με, ἀπό τοῦ προσώπου σου τόν ἀνάξιον, ὡς οὐδείς ἄλλος γάρ, ἐπί γῆς Πάναγνε, ἐν ἀνθρώποις ἐπλημμέλησα, διό τήν θείαν σου, χάριν ἐξαιτῶ ὁ πανάθλιος, προφθάσασα με οἴκτειρον, νῦν ὀδυνηρῶς συνεχόμενον, καί μή με εἰς τέλος, ἐάσῃς κινδυνεύειν τόν εἰς σε, μόνην ἐλπίσαντα Δέσποινα, πάντων τό διάσωσμα.