Καλή βέβαια είναι και η προσευχή του νου στην ησυχία...αλλά κατά καιρούς είναι αναγκαίο να συντροφεύει κανείς τους ομότροπους αδελφούς και να μετέχει με αυτούς της προσευχής και ψαλμωδίας

Είχε ήδη περάσει τρία ολόκληρα έτη στη Θεσσαλονίκη o σοφός [Γρηγόριος ο Παλαμάς] κατά τα όποια μερίμνησε για όσα είπαμε προηγουμένως, λέγοντας και γράφοντας. Το περισσότερο μέρος του χρόνου τούτου το περνούσε με την συντροφιά του πένθους, διανέμοντας το μεταξύ μονώσεως και ησυχίας, και συναντώντας τον Θεό μόνος του, όπως συνήθιζε. Και επειδή δεν είχε κοντά του την φίλη του ερημιά και την αδιατάρακτη από ανθρώπους αναχώρηση, κατασκεύασε για τον εαυτό του ένα οικίσκο, εσωτερικότερο από όλους, τέτοιον που να είναι ανενόχλητος από κτύπους και θορύβους και ομιλίες. Εκεί αναχωρούσε από όλα και κατακτούσε, όσο του ήταν δυνατό, νύκτα και ημέρα τα αγαθά της ερημίας.

Καθόταν λοιπόν εκεί ησυχάζοντας ο μεγάλος και προσευχόμενος μυστικώς στο Θεό. Κάποια ημέρα οι μαθητές και συνασκητές στον τρόπο αυτόν ήταν όλοι μαζί στον θαυμαστό Ισίδωρο, όπου τελούσαν αγρυπνία, ψάλλοντας και πανηγυρίζοντας κατά τα πρέποντα τον Αντώνιο, τον κοινό καθηγητή και πατέρα των μοναχών. Ήταν εσπέρα της καθιερωμένης κοινής ετησίας πανηγύρεως του αγίου αυτού, από την οποία δεν έλειπε ούτε ο ίδιος ο μέγας Αντώνιος, ώ του θαύματος, αλλά και παρίστατο μεσολαβώντας δικαίως μεταξύ των δύο μερών.

Ενώ δηλαδή ο Γρηγόριος προσευχόταν εκεί ησυχαστικώς, όπως είπα, έρχεται ξαφνικά Θείο Φως και περιλάμπει, όπως συχνά συνέβαινε, στο άπλετο δε τούτο φως φαινόταν μέσα και ο μέγας Αντώνιος. Αυτός δε είπε στον Γρηγόριο, εμπρός στα μάτια τού οποίου στάθηκε· «Καλή βέβαια είναι και η προσευχή του νου στην ησυχία, διότι καθαρίζει το οπτικό της ψυχής και το καταξιώνει της αποκαλύψεως και θέας των απορρήτων μυστηρίων αλλά κατά καιρούς είναι αναγκαίο να συντροφεύει κανείς τους ομότροπους αδελφούς και να μετέχει με αυτούς της προσευχής και ψαλμωδίας και  των άλλων πνευματικών επιδόσεων· πρέπει λοιπόν και τώρα να μεταβείς προς εκείνους, που αγρυπνούν και ψάλλουν, διότι χρειάζονται πολύ την επιστασία σου».

Καί αυτός μεν, αφού δίδαξε αυτά τον φίλο απήλθε προς τον εαυτό του, ο δε Γρηγόριος εξεπλήρωσε αμέσως την εντολή, αφήνοντας την ησυχία και τον οικίσκο. Έρχεται με πολλή χαρά στους χαίροντας φίλους και τελεί την ακολουθία άγρυπνος μαζί μ’ εκείνους όλη την ιερά εκείνη νύκτα.

***

ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ 

ΒΙΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

ΕΠΕ

 Άπαντα Έργα [11 Τόμοι] του Ἁγίου Γρηγορίου του Παλαμά - εδώ