Ὀκτώηχοι Κανόνες
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ,
Ἱερομ. Εὐφροσύνου Σαββαΐτου
ΗΧΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ Α΄
Κανών, οὑ ἡ ἀκροστιχίς· Τῷ ἔρωτί Σου νῦξον με, Ἱεροσολυμίτισσα.
ᾨδή α. Ἵππον καί ἀναβάτην.
Τίνα Σοι προσενέγκω ἄξιον ὕμνον Ἁγνή, τῇ Μητρί τοῦ Κυρίου ὁ ἀληθῶς ἀνάξιος, εἰ μή τήν χαρμόσυνον, τοῦ Ἀγγέλου πρόρησιν· χαῖρε Δέσποινα Σιωνίτισσα.
Ὤφθης ἱερωτάτη καταφυγή πρός Θεόν, καί Παράδεισος ὄντως ὁ ὑπεραγλαέστατος, σεμνή Παναμώμητε, ἡ καρποφορήσασα, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν ἡμῶν.
Ἔπαρον Σαῖς ὠλέναις μητροπρεπῶς πρός Χριστόν, καί συγχώρησιν αἴτει ἡμῶν τῶν παραπτώσεων, τῶν πίστει ὑμνούντων Σε, καί παρακαλούντων Σε, Παναγία Σιών Πανύμνητε.
Ῥόδον εὐωδιάζον τάς θεουργούς ἀρετάς, ἡ ἁγία Εἰκών Σου Παρθένε ἀναδέδεικται, πρός ἥν ἀτενίζοντες, οἱ φιλαμαρτήμονες, εἰς μετάνοιαν ἀναγόμεθα.
ᾨδή γ΄. Ὁ πήξας ἐπ’ οὐδενός.
Ὦ πάντων ἐπαίνων κρείττων Πανάχραντε, καί Ἀγγέλων πάνυ ἡ ὑπερέχουσα, δέξαι μου τήν αἴνεσιν καί μή Δέσποινα ὑπερίδῃς, τήν προθυμίαν τοῦ προσάδειν Σοι, καί τοῦ αἰωνίως δοξάζειν Σε.
Τά κλεῖθρα τῆς παρθενίας μή λυμηνάμενος, καί τήν Σήν γαστέρα κατῳκισάμενος, Λόγος ὁ προάναρχος σαρκί, ὤφθη Παρθενομῆτορ· ἀποτελῶν γάρ τό καινότατον, ἐν αὐτῇ τῶν πάντων μυστήριον.
Ἰδού γάρ αἱ γενεαί Σε πᾶσαι γεραίρουσιν, ὥσπερ πάλαι ἔφης Θεοχαρίτωτε· Σύ γάρ κεχρημάτικας Ἐδέν Κόρη ἱερωτέρα, τῆς αἰσθητῆς καί θρόνος παγχρυσος, ἐν ᾧ ὁ Δεσπότης ὠχήσατο.
Σέ κόσμου δευτέρου σπέρμα φυλάξασαν, κιβωτός Παρθένε προεξεικόνισε· Σύ γάρ ἀπεκύησας Χριστόν, τόν κλύσαντα τελείως, τήν ἁμαρτίαν καί τά κύματα, ταύτης ἀληθῶς κατευνάσαντα.
ᾨδή δ΄. Τήν θείαν ἐννοήσας.
Ὁρῶντες Σήν μορφήν τήν ἀκήρατον, ἐν τῷ χωρίῳ τῷ σεπτῷ, Γεθσημανῇ ἐξιστάμεθα, καί ἐκθαμβούμεθα πάντες, τήν θείαν καλλονήν ἀπαστράπτουσαν.
Ὑμνοῦμεν τόν καρπόν τῆς κοιλίας Σου, τόν θεῖον Ἄρτον τῆς ζωῆς, τόν ἀγεώργητον ἄσταχυν, καί ὡς συναίτιον πάντων, ἡμῶν τῆς σωτηρίας Σε μέλπομεν.
Νεάζω τῇ καρδίᾳ θεώμενος, τήν καταθέλγουσαν μορφήν, τοῦ Σοῦ προσώπου Ἀμόλυντε· καί ἁγιάζομαι αὖθις, καί μόνον ἐννοῶν Σε ὁ ἄθλιος.
Ὑπερδεδοξασμένη, Πανάμωμε, χαῖρε παγκόσμιε λιμήν, τῆς σωτηρίας τῶν θλίψεων, τοῖς ἐν πελάγει τοῦ βίου, δεινῶς χειμαζομένοις ἑκάστοτε.
ᾨδή ε΄. Ὁ ἀναβαλλόμενος.
Ξένα καί παράδοξα, τά Σά μυστήρια, εὐλογημένη Θεοκυῆτορ· διά Σοῦ ἐπλάσθη γάρ, μητρικῷ Σου λόγῳ, Λόγος Πατρός ὁ ἄναρχος.
Ὁ τῆς δόξης Κύριος, φωνῇ τοῦ κτίσματος, ἐκτίσθη Κόρη ἐν τῇ γαστρί Σου· ὤ γλυκείας γλώσσης Σου, ἀνακαλεσάσης, τήν οἰκουμένην ἅπασαν!
Νάρδος ἀποστάζουσα, τόν θεῖον ἔλεος, καί θλιβομένων παραμυθία, ἡ Εἰκών Σου Δέσποινα, ἡμῖν ἐπεγνώσθη, τοῖς ἐπί Σέ ἐλπίζουσι.
Μήτηρ Θεοῦ πέφυκας, μόνη Πανάμωμε, ὦ θεῖον θῆλυ εὐλογημένον! Διά Σοῦ γάρ Δέσποινα, τό τῆς παρθενίας καλόν διαπεπλάτυνται.
ᾨδή στ΄. Ἐκύκλωσέ με ἄβυσσος.
Ἐν πόλει τῇ ἁγίᾳ Σου, ἐν τόπῳ σκηνώματος δόξης Σου, προσπίπτομεν δάκρυσι τῇ θείᾳ Εἰκόνι Σου, χαῖρε βοῶντες, Ἱεροσολυμίτισσα.
Ἱλέωσαι τόν δοῦλον Σου, Χριστόν δυσωποῦσα τόν Κύριον, καί ῥῦσαι κολάσεως φρικτῆς με τίν δείλαιον, τῇ Σῆ πρεσβείᾳ, Ἱεροσολυμίτισσα.
Ἐν ᾥρα τῆς ἐξόδου μου, ἐλθέ στοργικῶς με σκεπάζουσα, τῷ θείῳ ἐλέει Σου Ἁγνή καί σκεδάζουσα, τάξεις δαιμόνων, Ἱεροσολυμίτισσα.
Ῥοήν τήν τῶν δακρύων μου, καί τούς στεναγμούς τῆς καρδίας μου, Παρθένε προσφέρω Σοι, τῇ μόνῃ Κυρίᾳ μου· συγχώρησόν μοι, Ἱεροσολυμίτισσα.
Κάθισμα.
Τόν συνάναρχον Λόγον.
Χαῖρε μήτηρ καί δούλη Χριστοῦ ἡ ἄχραντος, ἁμαρτωλῶν προστασία, καί θλιβομένων χαρά· χαῖρε πόλεως Σιών ἡ θεία ἔφορος· χαῖρε νεφέλη φωτεινή, ἐν ἐρήμῳ τῆς ζωῆς, σκιάζουσα τόν λαόν Σου· χαῖρε ἀμόλυντε Νύμφη, μόνῃ Θεῶ εὐαρεστήσασα.
ᾨδή ζ΄. Ὁ ὑπερυψούμενος.
Ὁ ἐπιδεχόμενος τοῖς Ἀγγέλοις ὕμνησιν, τήν Σήν ἐχαρίτωσε μορφήν καί τήν Κοίμησιν, ψυχήν Σου τήν ἁγίαν, ἐναγκαλισθείς ἐν δόξῃ.
Σύ τό ἐνδιαίτημα, τῆς συγκαταβάσεως, Παρθένε τοῦ Κτίσαντος καί πάσης κολάσεως, ἡ δυναμένη μόνη, ἐκβαλεῖν τούς πεπτωκότας.
Ὁ ἐν τῇ Εἰκόνι Σου, Λόγος ὁ προάναρχος, τήν θείαν ἀγκάλην Σου οἰκεῖ ὁ Πανάγαθος, καί Σέ ἡμῖν δεικνύει, ὡς Μητέρα σωτηρίας.
Λάμπρυνον τό ἔνδυμα, τῆς ψυχῆς μου Πάναγνε, τό φῶς ἡ κυήσασα καί πάλιν ἀνάγαγε, διά τῆς μετανοίας, εἰς τήν πρώτην με πατρίδα.
ᾨδή η΄. Σοί τῷ Παντουργῷ.
Ὕψωσον τόν νοῦν, βεβυθισμένον ὅλον, αἰσχροῖς ἐνθυμήμασι καί ἀτοπήμασι· Σέ γάρ κατέχων ἐλπίδα μου βεβαίαν, Δέσποινα οὐ φρίττω, τό τῆς ἀβύσσου φρέαρ.
Μήτηρ μου Σύ εἶ, καί ἀγαλλίαμά μου, τροφός, καταφύγιον, βρῶσις καί πόσις μου, ἔρως, πνοή μου, παράκλησις ἡδεῖα, Σιωνῖτις Κόρη, καί θεία προστασία.
Ἴδετε ὀσμήν, τήν ἀποκενωθεῖσαν, τῷ μύρῳ τῆς χάριτος τῆς Θεομήτορος, καί εὐωδίαν τῆς ἐν Σιών Εἰκόνος, ὑπέρ ἀρωμάτων τῶν γηγενῶν εἰκότως!
Τάφον Σου φιλῶ, ὡς θεῖον προμνηστέα, ζωῆς τῆς ἀμείμονος καί κατασπάζομαι, Κόρη Παρθένε τήν ἄχραντον μορφήν Σου, τήν εὐλογημένην, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
ᾨδή θ΄. Ἡσαΐα χόρευε.
Ἰαμάτων ῥεύματα, ἀναβλύζει ἐν Γεθσημανῇ· ὦ ὄψις φαιδρά καί εἰρηνική, ζωοῦσα Πανάμωμε, τούς ἡδονῶν πταίσμασι νεκρούς, καί φυγαδεύουσα, τήν ψυχόλεθρον κατάθλιψιν.
Σέ προανεφώνησεν, ὁ Προφήτης πάλαι Δανιήλ, ὡς ὄρος καί λίθον ἄνευ χειρῶν, τμηθέντα Πανάχραντε, καί ὁ Δαυΐδ ὄρος τό Σιών, ἐν ᾧ ηὐδόκησε, κατοικῆσαι ὁ Θεός ἡμῶν.
Σύ μυριοπλάσιον, Παναγία, ἅρμα τοῦ Θεοῦ, ἀπείρους εὐθυνουμένων ψυχάς, προσάξασα Δέσποινα, τῷ Λυτρωτῇ σάρκα δι’ ἡμᾶς, ἐκ Σοῦ φορέσαντι· διό πάντες Σέ δοξάζομεν.
Ἄνοιξόν μοι Δέσποινα, τάς ἀγκάλας, Σοῦ τάς μητρικάς, ἐν ὥρᾳ τῆς τελευτῆς μου τάς φοβεράς, δαιμόνων ἀπείργουσα, τελωνικάς τάξεις τήν ἐμήν, ψυχήν φυλάττουσα, περισφίγγουσα καί θάλπουσα.
Προσόμοια.
Ἦχος ὁ αὐτός. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, Παρθενομῆτορ Ἁγνή, τό καθαρώτατον τοῦ Λόγου παλάτιον, Ἀγγέλων ἡ θυμηδία, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, καταπονουμένων ἡ ἀντίληψις· αἰτία θεώσεως, τῶν βροτῶν χρηματίσασα, τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ Ἀπειρόγαμε, ἡ Βασίλισσα, καί Κυρία τῆς κτίσεως· χαῖρε Μαρία ἄσπιλε, Σιών ἀγαλλίαμα· χαῖρε παγκόσμιος δόξα, καί μοναζόντων τό στήριγμα· Θεοῦ χαῖρε Μήτηρ, τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ, τό μέγα ἔλεος.
Χαίροις, ἡ ἐν Σιών καλλονή, τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα, ὡραία, σεμνή καί μόνη, ἐν γυναιξίν ἡ καλή, Κεχαριτωμένη, παντευλόγητε· τήν θείαν Εἰκόνα Σου, προσκυνοῦντες δοξάζομεν, Σέ τήν Παρθένον, καί Μητέρα τοῦ Κτίσαντος, κόσμον ἅπαντα, ὁρατόν καί ἀόρατον· ὤ τῶν ὑπέρ κατάληψιν, χαρίτων Σου Δέσποινα, καί τῆς ἀφάτου προνοίας, καί μητρικῆς Σου χρηστότητος, ἡμῖν τοῖς ὑμνοῦσι, τήν ὑπέρλαμπρον μορφήν Σου, καί πολυφίλητον!
Στάμνον, ῥάβδον καί βάτον Ἁγνή, νεφέλην κούφην καί λυχνίαν καί τράπεζαν, σκηνήν, κλίμακα καί τεῖχος, καί κιβωτόν τήν χρυσῆν, ὄρος πῖον Κόρη καί κατάσκιον, τρανῶς προκατήγγειλαν, οἱ Προφῆταί Σε ἄνωθεν, ναόν Κυρίου, καί φωτός ἐνδιαίτημα, ἱλαστήριον καί πηγήν ἁγιάσματος· πύλην τήν ἀδιόδευτον, ἐλαίαν κατάκαρπον, ᾄσμα Νοῶν καί λαβίδα, τόν θεῖον ἄνθρακα φέρουσαν· Σιών χαῖρε Μήτηρ, Ἱερέων χαρμοσύνη, καί ἀγαλλίαμα.
Δέχου, τούς στεναγμούς τῆς ψυχῆς, Θεογεννῆτορ, τοῦ ἀχρείου ἱκέτου Σου, καί μή παρασιωπήσῃς, τοῦ ἱκετεύειν Χριστόν, σῶσαι με τόν πόρνον καί κατάδικον· οὐδείς γάρ Πανάμωμε, τῶν ἀνθρώπων ἐξώργισεν, ἐν ἀσελγείαις, τόν πανάγαθον Κύριον, καί διήμαρτεν, ὡς ἐγώ ὁ πανάθλιος· οἶδά γάρ ὅτι δύνασαι, τοῦ ῥῦσαι κολάσεως, ἀπεγνωσμένην ψυχήν μου, πίστει εἰς Σέ ἀτενίζουσαν, τήν μόνην ἐλπίδα, καί Κυρίαν τῆς ζωῆς μου, καί σωτηρίαν μου.
Δίστιχον.
Τούς ἐν παντάδι ᾄσαντάς Σοι τῶν ὕμνων,
ἀντί πεντάθλου στέψαι Κόρη χαρίτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου