Άγιος Μαρτίνος Επίσκοπος Τουρώνης, ο Ελεήμων και Θαυματουργός

Άγιος Μαρτίνος Επίσκοπος Τουρώνης, ο Ελεήμων και Θαυματουργός. 

 12 Νοεμβρίου.

Οὐκ ἦν ὁ κόσμος ἄξιός σου, Μαρτῖνε.

Ὃν καὶ λιπὼν ἀπῆλθες εἰς κόσμον μέγαν.

Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αρχαίας ευρωπαϊκής ιστορίας είναι ο Άγιος Μαρτίνος της Τουρώνης (Tours) ο Ελεήμων και Θαυματουργός (Μαρτίνος της Τουρώνης, Μαρντέν ντε Τουρ, 316-397 μ.Χ.), προστάτης Άγιος της Γαλλίας, το βίο του οποίου συνέγραψε ο μαθητής του Άγιος Σουλπίκιος Σεβήρος [29 Ιανουαρίου].

Ο Άγιος Μαρτίνος ήταν ένας μορφωμένος και όμορφος νέος, καταγόμενος από τη Σαβωρία της Παννονίας. Άρχισε σταδιοδρομία ως αξιωματικός του ρωμαϊκού («βυζαντινού») στρατού, όπου έγινε παράδειγμα ευγενικής και φιλάνθρωπης συμπεριφοράς. Είναι γνωστό το επεισόδιο, όπου έκοψε στα δυο το στρατιωτικό του μανδύα για να ντύσει ένα γυμνό ζητιάνο. Την επόμενη νύχτα εμφανίστηκε ο Κύριος στον ύπνο του και του είπε δείχνοντάς του τον μανδύα του «Μαρτίνε, αν και κατηχούμενος ακόμη, με ζέστανες δίνοντας στον επαίτη τον μανδύα σου». 

Τελικά, ο Άγιος παραιτήθηκε από το στράτευμα και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη μεγάλη του αγάπη, το Χριστό. Αφού βαπτίστηκε (γιατί μέχρι τότε ήταν κατηχούμενος, δηλαδή σε στάδιο προετοιμασίας για το βάπτισμά του) πήγε στον Άγιο Ιλάριο του Πουατιέ, έναν επίσης σημαντικό Άγιο και Πατέρα της Εκκλησίας του 4ου αιώνα στη Γαλλία [13 Ιανουαρίου]. Όταν απέκτησε την κατάλληλη παιδεία, έγινε κληρικός και στη συνέχεια επίσκοπος στην Τουρ. Αγαπώντας την ησυχία και τη νοερά προσευχή, την οποία εσωτερικά εξασκούσε διαρκώς, έζησε για μεγάλο διάστημα ως αναχωρητής μέσα στο δάσος και από εκεί εκτελούσε τα καθήκοντά του. 

Διακρίθηκε για τον ενάρετο βίο του και τις σπουδαίες υπηρεσίες που πρόσφερε στο ποίμνιό του. Φρόντισε για τη γνώση της χριστιανικής διδασκαλίας από το λαό. Ίδρυσε τη μονή του Μαρμουτιέ και εργάστηκε για την ενίσχυση του χριστιανισμού, ιδίως μεταξύ των αγροτών. Στα χρόνια του πολλοί στράφηκαν στο χριστιανισμό, εγκαταλείποντας τα είδωλα. 

Ήταν πολύ αγαπητός, γι’ αυτό και είχε ογδόντα μαθητές, με τους οποίους συνεργαζόταν στα έργα και στη διδασκαλία του. Ενώ ακόμη ζούσε, απόχτησε το χάρισμα να κάνει θαύματα. 

Μαζί με τον Πάπα Σιρίκιο [26 Νοεμβρίου] και τον Άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνιων/Μιλάνου [7 Δεκεμβρίου] διαμαρτυρήθηκε για την εκτέλεση του αιρετικού Πρισκιλιανού (με την κατηγορία της μαγείας) από τον αυτοκράτορα Μάγνο Μάξιμο, την οποία είχε προσπαθήσει με κόπο να αποτρέψει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. 

Ο Άγιος αρρώστησε στο χωριό Κάνδην, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο σε ηλικία 81 ετών. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Νοεμβρίου.

 Ιωάννης μ. Άγιαννανίτης. Αγιορείτικη Μαρτυρία, τριμηνιαία έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, Τεύχος 4. 

※