Είναι θαυμάσιο, έλεγε, να μην μπορεί ο ήλιος να μας κατηγορήσει για κακίες ημερινές και το φεγγάρι για αμαρτίες ή και απλούς πονηρούς λογισμούς της νύχτας.

 

55. Σταλαγματιές ασκητικής εμπειρίας. 

Λίγες ημέρες αργότερα αναχώρησε πάλι για την ασκητική καλύβα του, εκεί στο βουνό απάνω. Τώρα όμως είχαν αλλάξει τα πράγματα, καθώς τον επισκέπτονταν πολλοί μοναχοί, και όχι λίγοι άνθρωποι που δοκιμάζονταν από διάφορες αρρώστιες. Κι εκείνος δεν έπαυε ούτε λεπτό να δίνει σε όλους τους μοναχούς που τον επισκέπτονταν παραγγέλματα, όπως ετούτα: 

«Να έχουν πίστη και αγάπη στο Χριστό, να φυλάγονται από τους πονηρούς λογισμούς και τις ηδονές της σάρκας, και όπως γράφει το βιβλίο των Παροιμιών, από την κοιλιοδουλεία. Κι ακόμα, να αποφεύγουν την κενοδοξία, να προσεύχονται αδιάλειπτα, να ψάλλουν πριν και μετά τον ύπνο, να αποστηθίζουν χωρία της Γραφής με πνευματικά παραγγέλματα, να έχουν συνεχώς κατά νου τη ζωή και τα έργα των αγίων της Εκκλησίας, ώστε να ανανεώνουν έτσι το ζήλο τους, και να συντονίζουν τον ασκητικό βίο τους με τους λόγους και τις πράξεις εκείνων».

Ιδιαίτερα τους συμβούλευε: 

«Να μην ξεχνούν ούτε λεπτό εκείνο τον ωραίο λόγο του Αποστόλου Παύλου: ‘Η δύση του ήλιου μη σας βρει οργισμένους ακόμα’, και να συντονίζονται με το σήμα και το πνεύμα του. Γιατί, είναι θαυμάσιο, έλεγε, να μην μπορεί ο ήλιος να μας κατηγορήσει για κακίες ημερινές και το φεγγάρι για αμαρτίες ή και απλούς πονηρούς λογισμούς της νύχτας. Και για να το πετυχαίνουμε αυτό, είναι απαραίτητο να μη μας διαφεύγει ούτε λεπτό ο άλλος λόγος του Απόστολου που λέει: ‘Να εξετάζετε καλά τον εαυτό σας, αν όντως έχετε πίστη’. Και: ‘Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας’. Καθένας σας να ζητάει καθημερινά εξηγήσεις από τον εαυτό του για τις πράξεις που έκανε τη μέρα και τη νύχτα, κι αν βρίσκει πως αμάρτησε, να πάψει να αμαρτάνει. Αν πάλι βρίσκει πως δεν αμάρτησε, να μην πέφτει σε καύχηση και να μη χαλαρώνει, παρά να φροντίζει να μένει σταθερός στου καλού το δρόμο. Να μη δικαιώνουμε τους εαυτούς μας, κρίνοντας κι επικρίνοντας τον πλησίον, ‘ωσότου έρθει ο Κύριος, ο μόνος που γνωρίζει και ελέγχει και τις μύχιες σκέψεις των ανθρώπων’, όπως και πάλι ο μακάριος Απόστολος μας διαμηνύει. Γιατί αν εμείς ξεχνάμε συχνά, πρόσθετε, τι πράττουμε, ας μη λησμονούμε ότι ο Κύριος και τα γνωρίζει πολύ καλά, και τα θυμάται επίσης πολύ καλά όλα».

Και δεν παρέλειπε να γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένος. 

«Ας αφήσουμε, λοιπόν, στον Κύριο, καθώς είναι το σωστό, το δικαίωμα της κρίσης του πλησίον, κι εμείς ας συμπάσχουμε ο ένας με τον άλλο. ‘Να σηκώνουμε ο ένας το φορτίο του άλλου’, και να περιοριζόμαστε να εξετάζουμε και να κρίνουμε μόνο τον εαυτό μας, κι αμέσως μετά να φροντίζουμε να αναπληρώνουμε τα υστερήματά μας. Να προσέξουμε και τούτη τη συμβουλή ακόμα, που αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα κατά της αμαρτίας. Να σημειώνει και να γράφει καθένας μας σε χαρτί τα αμαρτήματα και τις παρακινήσεις της ψυχής του σαν να πρόκειται να τα διαβάσει δημόσια και να τα ανακοινώσει στους άλλους. Να είστε απολύτως βέβαιοι πως, ακριβώς επειδή θα δούμε και θα νιώσουμε ότι ντρεπόμαστε να τα κάνουμε γνωστά, θα πάψουμε να αμαρτάνουμε ή ακόμα και να κάνουμε πονηρές σκέψεις. 

Γιατί ποιος από μας θέλει να γίνονται γνωστές οι αμαρτίες που έχει διαπράξει, ή ποιος έπραξε κάτι κακό, και δεν έφτασε ακόμα και ψέματα να πει για να το σκεπάσει; Και όπως δε θα πορνεύαμε βλέποντας ο ένας τον άλλο, έτσι αν γράφουμε τις αμαρτίες και τους πονηρούς λογισμούς, σαν να επρόκειτο να τους πούμε στους άλλους, ακριβώς επειδή θα ντρεπόμασταν, θα φυλάγαμε πιο καλά καθαρό τον εαυτό μας. Ας γίνει, λοιπόν, για μας το γράψιμο των αμαρτωλών πράξεων και των πονηρών λογισμών κάτι σαν βλέμμα των συνασκητών μας και από κίνητρο αφυπνιστικό της ντροπής, κίνητρο ριζικής αποφυγής τους! Αν σφραγίσουμε έτσι τους εαυτούς μας, θα μπορούμε να υποτάσσουμε το σώμα μας στο πνεύμα του Κυρίου, και με τον τρόπο αυτό να καταπατούμε τις μεθοδεύσεις του διαβόλου». 

Βίος του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου

Υπό του εν αγίοις πατρός ημών

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Νεοελληνική απόδοση

Υπό

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗ