Παράξενος ήταν πράγματι και τούτος ο συλλογισμός του μεγάλου Αντωνίου: δεν θεωρούσε πρέπον να μετράει της αρετής το δρόμο, με το χρόνο, ούτε με τη διάρκεια της αναχωρήσεως από τον κόσμο για την εξάσκηση της, αλλά τον μετρούσε με το μέγεθος του πόθου και με τη φλόγα της προαιρέσεως. Γι' αυτό και δεν ανέφερε τα χρόνια που περνούσαν, αλλά την κάθε ημέρα τη θεωρούσε για αρχή ασκήσεως, κοπιάζωντας πιο πολύ για προκοπή και φέρνοντας συνέχεια στη μνήμη του, του Παύλου το ρητό «ξέχασε τα περασμένα και προχώρει εμπρός, αυξάνοντας την πρόοδό σου» (Φίλιπ.Γ,13-14). Θυμόταν ακόμα και του Προφήτη Ηλία τη φωνή που έλεγε «ζει Κύριος, που του παρουσιάστηκα ενώπιον Του σήμερα». Παρατηρούσε σχετικά πως με το να λέγει, «σήμερα», δεν λογάριαζε το χρόνο που πέρασε, αλλά, παίρνοντας για αρχή την κάθε ημέρα, φρόντισε με ζήλο να παρουσιάζει τον εαυτό του όπως πρέπει στο Θεό, καθαρόν στην καρδιά και έτοιμο να υπακούει στο θέλημα Αυτού μονάχα και σε κανενός άλλου. Έλεγε μέσα του πως πρέπει πάντοτε ο Ασκητής να μελετά τον ιδικόν του βίου έχοντας για καθρέπτη την πολιτεία του Μεγάλου Ηλιού.
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΥΠΟ Μ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
εκδόσεις Β.Ρηγοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου