Ἐρώτηση:
Γέροντα, μιλᾶμε σήμερα γιὰ σκάνδαλα, ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὰ σκάνδαλα, σκανδαλιζόμαστε ἀπὸ τὸν ἀδελφό μας, ἀπὸ τὶς ἐνέργειές του ἴσως, ἀπὸ τὶς εἰκόνες ποὺ παρατηροῦμε, ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ζοῦμε. Καὶ μιλᾶμε, μιλᾶμε πολύ, στὸ ὄνομα -δὲν ξέρω- τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς πίστεώς μας, μιλᾶμε ἀκατάσχετα. Σᾶς παρακαλῶ νὰ μᾶς πῆτε κάτι ἀπὸ τὴν ἐμπειρία σας γι' αὐτό. Εὐχαριστῶ.
Ἀπάντηση:
Θυμᾶμαι μιὰ φορά, πάλι σὲ μιὰ συνάντησι, σὲ μιὰ Ἀκαδημία, ποὺ στὴ συζήτησι εἶπε κάποιος δάσκαλος ὅτι «ἐγὼ ἤμουν στὴ Γερμανία πολλὰ χρόνια, καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖ πέρα οἱ παπάδες εἶναι καθαροί, εἶναι ξυρισμένοι, κουρεμένοι, καὶ ξέρουν καὶ πολλὲς γλῶσσες». ∆ὲν μὲ ἐνδιαφέρουν οὔτε οἱ γλῶσσες οὔτε τὰ ξυρίσματα. Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ θεία Λειτουργία καὶ ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Καὶ στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα νοιώθου με ὅτι αὐτὴ ἡ ἀνοχὴ τοῦ Κυρίου, ποὺ λέει: «Κάνετε ὅ,τι θέλετε, ἀρκεῖ νὰ ξεδώσετε, ἀρκεῖ νὰ ἐλευθερωθῆτε. Ἂν θέλετε νὰ μὲ βρίσετε, βρίστε με, φτύστε με, σταυρῶστε με· ἐγὼ σᾶς ἀγαπῶ». Κι ὅταν φθάνη στὴ Γεθσημανῆ, καὶ περνᾶ αὐτὴ τὴ δοκιμασία, καὶ καταλήγη, ἀφοῦ λέει: «Πάτερ, εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο» (Ματθ. 26, 41), φθάνει νὰ πῆ: «τὸ θέλημα... τὸ σὸν γινέσθω» (Λουκ. 22, 42). Τότε προχωρεῖ γυμνός, ἀπροστάτευτος. Καὶ ὅταν ἔρχωνται οἱ ἄλλοι νὰ Τὸν συλλάβουν, δὲν εἶναι σὰν τὸν Πέτρο ποὺ ἀμύνεται μὲ τὸ σπαθάκι, ἀλλὰ λέει «ἐγώ εἰμι», ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ εἶπα νὰ γίνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι τὸ δικό μου θέλημα. Καὶ τότε δὲν νικᾶ τοὺς ἐ χθρούς Του, ἀλλὰ καταργεῖ τὴν ἔχθρα. Κι ὅταν νοιώθης μιὰ στιγμὴ ὅτι Αὐτός, ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεως, ἔχει αὐτὴ τὴν ἀνοχή, κι ἀγκαλιάζει τοὺς πάντες καὶ σώζει τοὺς πάντες, καὶ ὅτι εὑρισκόμενος μέσα ἐδῶ, βρίσκομαι στὸν πυρήνα τῆς δυνατότητος τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπα ντος κόσμου, ἐγὼ λέω ὅτι ἐδῶ εἶμαι ἀναπαυμένος. Καὶ θέλω νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς, ὅτι ἦταν κάποτε κάποια πυρκαγιά, καὶ τὴ σβήναμε. Κι ἦταν πολλοὶ μοναχοί, κι ἦταν ἕνας μοναχὸς ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε καλὸ ὄνομα. Καὶ ὅταν μπήκαμε σ' ἕνα κελλί, γιὰ νὰ πάρουμε ἕνα νερό, αὐτὸς τώρα πῆρε τὸ ποτήρι τὸ νερό, καὶ εἶπε: «Εὐλογεῖτε, βοήθειά μας ἡ Παναγία. Ἄλλωστε, γι' αὐτὴ καὶ ἐμεῖς ἤρθαμε ἐδῶ.» Τὸ εἶπε μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ σὲ ἔλιωνε. Ὁπότε, ἐμένα μὲ ἐνδιαφέρει ἡ ἀνοχὴ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνοχὴ τῆς Παναγίας καὶ ἡ ἀνοχὴ τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων, ποὺ μεταφέρουν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀνοχὴ τοῦ Θεοῦ. Ὁπότε, ἂς ζοῦμε μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ δι' αὐτῆς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀνοχῆς θὰ καταλάβουμε ὅτι εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολι κὴ Ἐκκλησία, γιατὶ ἔχει δυνατότητα καὶ προορισμὸ νὰ σώση ὅλο τὸν κόσμο.
Ἂς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ τότε θὰ πάψουν ὅλες οἱ ἀπορίες μας.
ΤΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥ Ι∆ΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ
π.Βασίλειος Γοντικάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου