Υπάγεις, ώ τέκνον, προς άδικον φόνον
και
ουδείς σοι συναλγεί˙ ου συνέρχεταί σοι Πέτρος ο ειπών σοι˙
¨ουκ
αρνούμαί σε ποτέ, καν αποθνήσκω¨.
Έλιπέ
με Θωμάς ο βοήσας˙ ¨μετ’ αυτού θάνωμεν πάντες¨˙
οι
άλλοι δε πάλιν, οι οικείοι και γνωστοί
και
μέλλοντες κρίνειν τας φυλάς του Ισραήλ, πού εισίν άρτι;
Ουδείς
εκ των πάντων, άλλ’ εις υπέρ πάντων
θνήσκεις,
τέκνον, μόνος, ανθ’ ών πάντας έσωσας,
άνθ’
ων πάσιν ήρεσας,
ο υιός
και θεός μου».
***
Πηγαίνεις, Παιδί μου, σὲ ἄδικο φόνο
καὶ κανεὶς δὲν Σὲ πονεῖ. Ὁ Πέτρος δὲν ἔρχεται μαζί Σου,
ποὺ Σοῦ εἶπε:
«Ποτὲ δὲν Σ᾿ ἀρνοῦμαι κι ἂν χρειαστῇ νὰ πεθάνω».
Σ᾿ ἄφησε ὁ Θωμᾶς ποὺ ἐδήλωσε: «Ἄς πεθάνουμε ὅλοι μαζί Του».
Καὶ οἱ ἄλλοι ἀκόμα, οἱ φίλοι καὶ γνωστοὶ
καὶ ποὺ πρόκειται νὰ κρίνουν τὶς φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, τώρα ποῦ βρίσκονται;
Κανένας ἀπ᾿ ὅλους καὶ Ἕνας γιὰ ὅλους.
Πεθαίνεις, Τέκνο μου, Μόνος, μιᾶς καὶ ὅλους τοὺς ἔσωσες,
μιᾶς καὶ φέρθηκες ὄμορφα σ᾿ ὅλους,
Σὺ ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου