ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄ ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

  

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ Γ΄ 

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΚΑΝΩΝ ΕἸΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

ΠΟΙΗΜΑ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Οὐ ἡ ἀχροστιχίς.
Τρίτος Πάναγνε, ψαλμός ἐξ Ἀρσενίου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον.
Τόν ὄντως ὑπέρθεον Κόρη πάναγνε, τόν βροτούς τούς λογικούς, μεταθέντα ἀλογίας, ἐπί λόγου τήν χάριν, ἡ μόνη μητρικῶς τεκοῦσα, Λόγον, λόγον δοθῆναι μοι, αἴτησαι Θεομῆτορ, τοῦ μέλπειν καί δοξάζειν σε.

Ῥωσθέντες οἱ ῥώσεως ψυχῶν ἄμοιροι τῇ εὔρώστῳ σου σεμνῇ, δυναστείᾳ ὡς πρός θεῖον, ἰατρόν προσφευγότες, τό σόν ἐπιζητοῦμεν σθένος, τοῦ τό σαθρόν τῆς φύσεως, δύναμην προσλαβέσθαι ὑμνεῖν καί μακαρίζειν σε.

Ἰόν τόν πανώλεθρον ὅν πρίν ἤμεσεν, ἐπί φύσιν τήν ἡμῶν, ὁ εἰσδύς ἐν παραδείσῳ, κακός σύμβουλος ὄφις, ἐν γλυκασμῷ σου θείῳ, Μήτηρ Θεοῦ καθάρασα, δοξάζειν σε καί χαίρειν ἡμᾶς νῦν ἐνδυνάμωσον.

Τοῦ φύσει φυτοῦ ζωοποιοῦ Δέσποινα, θεωρίᾳ νοερᾷ παραδόξως νῦν τρυφῶντες σοῦ θερμῇ μεσιτείᾳ, οἱ πρός γῆν ἐκνενευκότες πάλαι, καί ξύλου βρώσει θνήξαντες, σέ κατά χρέος πάντες, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.

ᾨδὴ γ΄. Τό στερέωμα.
Ὅνπερ ἄσυλον, ὡς θησαυρόν Θεοτόκον, ἐν μήτρᾳ σου δέδεξαι Χριστόν δυσώπει, τοῦ πλουτίσαι τούς πιστῶς εὐφημοῦντας σε.

Σύ στερέωμα, ὤφθης τό μέσον ὑδάτων, τόν ἥλιον φέρουσα δικαιοσύνης, ὅν δυσώπει, φωτισθῆναι τούς δούλους σου.

Πάντων Δέσποινα, ἡ τόν γλυκύτατον βότρυν, βλαστήσασα ἄμπελος παντί τῷ κόσμῳ, εὐφροσύνη σου φαιδρᾷ πάντας εὔφρανον.

Ἄρον Πάναγνε, τόν ἐν, κακίας ζυγόν μου, καί κούφισον πάνδεινον κλοιόν πταισμάτων· ὅπως εὔθυμος ἀεί μακαρίζω σε.

ᾨδὴ δ΄. Ἐκάλυψεν οὐρανούς.
Νενίκηκας ἀρεταῖς, σεμνῇ τά σύμπαντα, τόν οὐρανόν μέν καθαρῷ, τήν γῆν δέ
πᾶσαν, τῷ φρικτῷ ἁγνισμῷ· ὑπερβαίνεις καί θαλάσσας ἐν πλάτει· μή οὖν ἐλλίπῆς Δέσποινα, ὑπέρ τῶν πάντων πρεσβεύειν, Ἁγνῇ Μητρόθεε.

Ἀνέθαλεν ἀληθῶς, ῥάβδος τό πρίν Ἀαρών, συνανέβαλε ταύτῃ δέ, καί Ἰεσσαί ἡ ῥάβδος, σέ προτυποῦσαι Ἁγνῇ· ἡ μέν γάρ ἐξ ἱερέων σε, ἡ δε σε εἶναι, ἐκ βασιλέων ἔδειξεν· ἡ οὖν ἐξ ἄμφω φυεῖσα, σῷζε τούς ἅπαντας.

Γινώσκοντες πάγκαρπον Ἄχραντε ἄρουραν, ἐν ἀσπερμάντω τῆ σπορᾷ, στάχυν βλαστήσασάν σε, τόν τρέφοντα τά πάντα, καί φύσεως ἀπᾴσῃς τόν πλάστην, Χριστόν ἀρτοποιοῦσαν ἐν σπλάγχνοις, σέ δυσωποῦμεν λιμοῦ νοητοῦ ἡμᾶς λύτρωσαι.

Νενόησαι τῆς Τριάδος πόλις ἔμψυχος· τοῦ ποταμοῦ γάρ ἀγαθῇ, σέ κατευφραίνει. Πνεύματος ὁρμήματα· πατήρ δέ σε ὡς σκῆνος ἁγνίζει· καί μένει σου ὁ υἱός ἐν μέσῳ· ὅθεν ἡμᾶς ἀσαλεύτους, φρούρει τῇ σκέπη σου.

ᾨδὴ ς΄. Ὡς εἶδεν Ἠσαΐας.
Ἐν φύσει τῇ ἀστέκτῳ ὁ ἐκ Πατρός, ἀκτίστως γεννηθείς υἱός, διά σοῦ ἀτρέπτως κτίζεται Πάναγνε· ὦ θαῦμα! πῶς ἐν σῇ μήτρᾳ ἡ σοφίᾳ, οἶκον πλάττει ἑαυτῇ, ἡμᾶς δέ συμπλάττει, καί εἰρήνην χαρίζεται.

Ψυχικήν μου τήν ἀχρείαν τήν ἐν νόος, ὀδοῦσιν ὄμφακος βρώσει, ἁμαρτίας ἄγαν αἷμοδιάσασαν, σαῖς πρεσβείαις Μήτηρ Θεοῦ, πρός γλυκύτητα μετάγουσα ζωῆς, ἄρτῳ οὐρανίῳ, καί σῆς χάριτος ἔμπλησον.

Ἀ πρίν ἐπεθύμουν Ἄγγελοι ἰδεῖν, ὅπως φύσεως ὅ Κτίστης αὐτῶν, ἐλθών ἐπελάβετο· αὕτη νῦν ἰδοῦσα Παρθένε, καί σωματώσασα Θεόν, Ἀγγέλων πρωτεύεις, καί ἡμῶν δόξα δέδειξαι.

Λαμπρύνεται τά πλήθη ἁμαρτωλῶν, ἐλπίδι σῇ ῥωννύμενα καί γάρ, ἐν πᾶσι πέλεις ὡς ῥώξ ἐν βότρυϊ· δέ ὅπερ μηδόλως ἐχθίω λυμανθείημεν, ὡς ἐπήγγελται Θεός, ἐν σοί δέ Παρθένε, τήν εὐλογίαν εὕροιμεν.

ᾨδὴ ς΄. Ἐβόησε σοι.
Μαρίᾳ Μήτηρ, Χριστοῦ τοῦ Κτίστου· βίβλος Θεοῦ ἡ πανσφράγιστος, Οὐρανῶν ἐν βίβλοις, σαῖς λιταῖς Ἁγνῇ κάμε γράψον.

Οἱ πίστει θείᾳ, λυχνίαν ἄλλην, λαμπαδηφόρον φρονοῦντες σε, ἐν φωτί ἀύλῳ, ἀγαθῇ τῷ σῷ φαιδρυνθῶμεν.

Σβέσον ὡς αὔραν, ἐπιθυμίαν· θραῦσον θυμόν κακούς θῆρας μου· καί ψυχῆς τόν λόγον, τριμερῶς Παρθένε συντήρει.

Ἐν τῇ εἰκόνι, τό κατ᾽ εἰκόνα, Θεοῦ πλουτῆσαι παράσχου μοι, ἐν τῇ ὁμοιώσει, καθ᾽ ὁμοίωσιν Ἁγνῇ φρούρει.

Κάθισμα. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐκ θερμῆς σοι πίστεως, ἀναβοῶ Θεοτόκε, ἀναξίῳ στόματι, καί ῥυπαρᾷ τῇ καρδιᾷ· σῶσον με, βεθυθισμένον ταῖς ἁμαρτίαις· οἴκτειρον, τόν ἀπογνώσει θανατωθέντα· ἵνα κράζω σεσωσμένος· χαῖρε Παρθένε χριστιανῶν τό καύχημα.

ᾨδὴ ζ΄. Σέ τόν ἐν πυρί.
Ξένως ἐκτυποῖ Πανάμωμε, τόκον τόν σόν ἤ κάμινος· καί γάρ ὁ νεανίας τρεῖς φλέγων τύραννος, σύν τετάρτῳ ὑμνοῦντας, καθορῶν ἀνακράζει· εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν.

Ἄραι ὁ ποιμήν τό πρόβατον, θέλων ἐν σοί τοῦτο εὕρατο, καί περιθέμενος ἐξ ἀχράντων αἱμάτων σου, ἐπί ὤμων βαστάζει· ὅθεν πίστει βοῷμεν· εὐλογητός, ὁ Θεός ὅ τῶν πατέρων ἡμῶν.

Ῥύπος ὁ παθῶν ἀείποτε, σκοτοῖ ψυχήν μου Δέσποινα· ὡς καλάμην δέ ξηράν καί πάντῃ ἄκαρπον, ἐμπιπρᾷ ἁμαρτία διό κράζων βοῶ σοι· Θεομακάριστε ἁγνῇ, ῥυσαί καί σῶσον με.

Ῥείθρῳ ῥυπτικῷ σου κάθαρον, ἁγνή Θεογεννήτρια, τήν ψυχήν μου ῥυπωθεῖσαν ἁμαρτήμασι, τοῖς ἀτόποις Παρθένε· ἵνα πίστει σοι μέλπω· εὐλογημένῃ ἡ Θεόν σαρκί κυήσασα.

ᾨδὴ η΄. Ἀστέκτῳ πυρί.
Στάμνον σε χρυσῆν καί λυχνίαν, τράπεζαν καί ῥάβδον, θεῖον ὄρος καί νεφέλην, παλάτιον τοῦ βασιλέως καί θρόνον πυρίμορφον Θεοτόκε, πάντες πιστοί ὀνομάζομεν, τήν μετά τόν τόκον Παρθένον φυλαχθεῖσαν.

Σε κρίνον ἁγνῇ κατοπτεύσας, ὅ τά τοῦ ἀγροῦ κατακοσμήσας κρίνα λόγος, ἀκανθώδους φύσεως ἐξαίρει, καί στολήν ἐκ σοῦ ἐνδύεται· ὅθεν κράζω· ὅλον με γυμνόν ἐπένδυσον, ὅπως ἀνυμνῶ σε εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἐκ σοῦ γεννηθείς ὁ τά πάντα, φέρων ἐν τῷ ῥήματι τῷ αὑτοῦ Θεός λόγος, διά σοῦ τον καθαρμόν τῶν πταισμάτων δίδωσιν· ὅθεν σοι κράζω· σῶσον ἐν κρίσει με Δέσποινα, ὅπως ἀνυμνῶ σε εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Νόος μου τῷ νόμῳ προσβάλλων, ὁ ἀντιστρατευόμενος νόμος, τῆς σαρκός καπαπείθει, μή τάς εὐθείας ὁδούς τῶν θείων θελημάτων, βηματίζειν τού υἱοῦ σου, διό δέομαι· τῇ σῇ μεσιτεία διόρθωσόν με Κόρη.

Ὁ Εἱρμός.
Ἀστέκτῳ πυρί ἑνωθέντες, οἱ θεοσεβείας προεστῶτες νεανίαι, τῇ φλογί δέ μή λωβηθέντες, θεῖον ὕμνον ἔμελπον, εὐλογεῖτε πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον.

ᾨδὴ θ΄. Ἐν νόμῳ σκιᾷ.
Ἰλέως τῷ σῷ προσβλέποντες, ὄμματι. ψάλλομεν ἐκ ψυχῆς· ἐλέησον τούς πάντας, διά σπλάγχνα σου Μήτηρ Θεοῦ· δεῖξον τήν θείαν σου χάριν, τοῖς τιμῶσι σε πιστῶς· ὅπως σε πάντες ἐν ὕμνοις, μελῳδοῦντες μεγαλύνωμεν.

Ὁρῶσα Ἁγνῇ τόν δοῦλον σου, ποθοῦντα σε εἰλικρινῶς, ἐν θλίψεσι βοήθει· ἐν ἀνάγκαις φύλαττε θερμῶς ἐν περιστάσεσι ῥύου· καί ἐν κινδύνοις σῷζε με· σύ γάρ τοῦ κόσμου ἡ σκέπη· καί τοῦ γένους ἡ βοήθεια.

Ὑπέρφωτον φῶς ἀγέννητον, Πατήρ ὁ θεῖος καί προβολεύς· Υἱέ Πατρός καί Λόγε, ὁ γεννηθείς ὡς φώς ἐκ φωτός· καί Πνεῦμα, ἄκτιστον θεῖον, τό λάμψαν ἐκπορευτῶς· Τριάς μονάς ὅ Θεός μου, πάντας φρούρει τῇ δυνάμει σου.

Ὑψόθεν τήν σήν ἀντίληψιν, Ἁγνῇ κατάπεμψον καί ἡμῖν· τήν δραστικήν πρεσβείαν, τήν σήν ὄρεξον πᾶσι· δός τήν τῶν ἰάσεων χάριν· καί τῶν θαυμάτων τήν πλυθύν· ἵνα. πάντες τιμῶμεν, καί ἀπαύστως μεγαλύνωμεν.

Προσόμοια. Ὁ τῷ πάθει σου Χριστέ.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς· Χαῖρε Ἁειμακάριστε, Ἀγγέλων θεωρία, πανόλβιος, καί βροτῶν τό καύχημα· Χαῖρε ἡ χαράν τοῖς ἀνθρώποις πηγάσασα, Δέσποινα.

Χαῖρε κροτάφων τῆς Χριστοῦ, Ἐκκλησίας ἀνάπαυσις· καί ἀξιωμάτων Παναμώμητε,
τῶν αὐτῆς ἡ ὑπόληψις· Χαῖρε νοητή πύλη ἥν διῆλθεν ὁ Ὕψιστος.

Χαῖρε καλλονῇ Ἰακώβ, ἥν ὁ Δεσπότης ἠγάπησε· Χαῖρε αὐγή ἡ τόν ἥλιον φέρουσα, φωτίζοντα τά σύμπαντα· Χαῖρε ἡ φθορᾶς τούς βροτούς ῥυσαμένῃ τῷ τόκῳ σου.

Ἀπό πάσης προσβολῆς, ἐναντίας καί θλίψεως, καί ἐξ ἐχθρῶν δυσμενῶν Παναμώμητε, τούς δούλους σοῦ λύτρωσαι· σέ γάρ κραταιάν προστασίαν κεκτήμεθα.