ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Β΄ ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ Β΄

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ.

Κατ᾽ ἀλφάβητον· ὡς ὁρᾶται ἐν τοῖς ὑστέροις Θεοτοκίοις.

ᾨδὴ α΄. 

Ἦχος β΄. ἐν βυθῷ κατέστρωσε πότε.
Ἀμβροσίας κόσμῳ τήν τρυφήν, χαῖρε ἡ πηγάσασα, Θεογεννήτρια χαῖρε Παράδεισε, τῆς ζωῆς βλαστήσασα, ξύλον Δέσποινα ὅ καί βλέψαι ἀξίωσον, καί κατατρυφῆσαι, πάντας τούς πιστῶς ὑμνολογοῦντας σε.

Βασιλείαν τήν τῶν οὐρανῶν, ἡ πιστοῖς παρέξασα, Θεογεννήτρια χαῖρε τῷ τόκῳ σου, τῷ ἀῤῥήτῳ Πάναγνε, χαρμονῆς ἡμᾶς αἰωνίου ἀξίωσον, χαῖρε τοῦ βοᾶν σοι, Κεχαριτωμένῃ μεσιτείαις σου.

Γηθοσύνως χαῖρε σοι σεμνῇ, βάτε ἀκατάφλεκτε. Θεογεννήτρια πόθῳ τοῖς κράζουσι, βοηθός γενήθητι, μεσιτείαις σου, καί ἡμᾶς ἐλευθέρωσον, πονηρευομένων, ἀπό συστροφῆς ἡ Παντευλόγητος.

Ἀναξίων πρόσχες οἰκετῶν, ταῖς οἰκτραῖς δεήσεσι, διηνεκῶς ἐκβοώντων σοι Πάναγνε· χαῖρε θεία, τράπεζα, ἄρτον φέρουσα τῆς ζωῆς Θεονύμφευτε, οὔ ἐπαπολαῦσαι, παρέξον ἡμῖν ταῖς ἱκεσίαις σου.

ᾨδὴ γ’. Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως.
Δοχεῖον χαῖρε, μύρου τοῦ οὐρανίου· ὁ τόκος ὁ θεόδροσος χαῖρε Κόρη, κραταίωσον, τούς δούλους σοῦ χαῖρε ψάλλειν, ἡ φῶς ἀπρόσιτον Θεογεγνήτρια, τοῖς ἐν σκότει λάμψασα τῷ θείῳ τόκῳ σου.

Ἐκλυτροῦ τῶν διψώντων αἰσχύνης πλῆσαι, ψυχήν μου ἵνα χαῖρε ἀπηλπισμένων, ἐλπίς ἀναβοῶ σοι χαῖρε λυχνίᾳ, καί ὄρος ἅγιον Θεοχαρίτωτε· Χαῖρε τό διάσωσμα, τῶν τιμώντων σε.

Ζωήν ἡ τήν ἀνώλεθρον χαῖρε κόσμῳ, ἐκβλύσασα, τῷ τόκῳ σοῦ χαῖρε πύλην, διάρασα ἀνθρώποις τήν οὐρανίαν· βοῶντας χαῖρε σοι Θεογεννήτρια, αἰωνίου ἔμπλησον χαρμονῆς ἡμᾶς.

Θεόδμητον παλάτιον χαῖρε Κόρη, ἀγλάϊσμα τοῦ γένους καί προστασία· Κυρία χαῖρε Κόσμου καί θεία σκέπη· τό χαῖρε ὅπως σε, ἀπαύστως μέλπωμεν, ἀναγκῶν καί θλίψεων ἐξελοῦ ἡμᾶς.

ᾨδὴ δ’. Ἐλήλυθας.
Ἡ ἔμψυχος. κιβωτός χαῖρε πλάκας τῆς χάριτος, θεοτεύκτους φέρουσα, Θεοχαρίτωτε Χαῖρε σοι, πόθῳ τούς κραυγάζοντας, δεινῶν παντοίων, ῥυσθῆναι καθικέτευε.

Θεόμορφον καί θειότατον χαῖρε ἀνάκτορον, πειρασμῶν καί θλίψεων καί νοσημάτων ἐκλύτρωσαι, χαῖρε τούς βοῶντας σοι, τετυρωμένον καί πῖον ὄρος Πάναγνε.

Ἰάσεων χαῖρε Κόσμῳ πηγήν ἡ ἐκβλύσασα. χαῖρε λύπην λύσασα, τῶν Προπατόρων τῷ τόκῳ σου ἀλλ᾿ ὡς προστασία μου, μανίας ῥῦσαι καί βλάβης ἐχθραινόντων μοι.

Ἀκράδαντον χαῖρε τεῖχος, πιστῶν ἄβυσσον, τοῦ ἐλέους τέξασα, Θεογεννήτρια ἔπιδε, πάντας δεομένους σου, καί τρικυμίας τοῦ βίου ἀπολύτρωσαι.

ᾨδὴ ἕ’. Ὁ φωτισμός.
Κατά παθῶν, ἐξανάστησον Κόρη τῶν ὀλεθρίων, πόθῳ τούς τό χαῖρε σοι ἐκβοῶντας, αὐγῇ ἡμέρας, μυστικῆς χαῖρε ὄρος, Θεογεννῆτορ ἀλατόμητον· χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.

Λύσις ἀρᾶς, παντευλόγητε χαῖρε ἁμαρτανόντων, χαῖρε ἱλαστήριον χαῖρε βάθος, τοῦ θείου ὕψους δυσανάβατον, χαῖρε ἀσθενούντων Θεοχαρίτωτε, ἴασις ἡμᾶς νοσημάτων ἀπάλλαξον.

Μετά Θεόν, τοῖς βοῶσι σοί χαῖρε ἤ ἐλπίς καί σκέπη· χαῖρε ἐνδιαίτημα, θείας δόξης· παραμυθία τῶν ἐν θλίψεσι χαῖρε πάσης βλάβης Ἁγνῇ καί θλίψεως, λύτρωσαι ἡμᾶς τούς εἰς σέ καταφεύγοντας.

Νέκταρ πιστούς, ἡ ποτίσασα χαῖρε, παλινζωίας· Χαῖρε τοῦ ἀδύτου φωτός νεφέλῃ λυχνίᾳ χαῖρε, φωτισμόν τοῖς ἐν σκότει, παρασχοῦσα Θεογεννήτρια· σκότους ἐξώτερον ἡμᾶς ἀπολύτρωσαι.

ᾨδὴ ς΄. Ἦχου ῥημάτων δεήσεως.
Νεῦσον αἰτήσει τῶν χαῖρε σοι, ἐπιβοώντων γέφυρα δέ ἦς, περαιοῦται Κόρη πανσεβάσμιε, τῶν σῳζομένων πληθύς θείαν πρός ἐπίγνωσιν.

Ξύλον ζωῆς χαῖρε Δέσποινα, ἡ ἐξανθήσασα τό νοητόν, ἐξ οὗ φαγόντες ὄντως οὐ θνήσκομεν, καί ἀρᾶς προπατορικῆς, Ἄχραντε ἐρρύσθημεν.

Ὄρεξον χεῖρα τοῖς χαῖρε σοί, ἐπιβοῶσι Πάναγνε ἀεί, καί παντοίας βλάβης καί κακώσεως, ῥῦσαι Παρθένε ἡμᾶς, καί φρικτῆς κολάσεως.

Ἄδοντας χαῖρε τῷ κράτει σου, ἀπό παντοίας ῥῦσαι συμφορᾶς, καί εἰρήνης Κόρη πολυύμνητε, τόν τῆς εἰρήνης Θεόν, ὡς τεκοῦσα ἔμπλησον.

Κάθισμα. Εὐσπλαγχνίας ὑπάρχουσα.
Τίς εἶδε; τίς ἤκουσε Μητέρα, τίκτουσαν τόν ἑαυτῆς Δημιουργόν, τόν διδόντα τροφήν πάσῃ σαρκί; ὦ τοῦ θαύματος! θρόνος Χερουβικός ἐδείχθη ἡ γαστήρ σου Θεοτόκε, Κεχαριτωμένῃ πρέσβευε ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

ᾨδὴ ζ’. Εἰκόνος χρυσῆς.
Πυρί πειρασμῶν, φλεγομένους ἡ πηγή τῶν τεραστίων, σῇ μεσιτείᾳ, καταδρόσισον Θεοχαρίτωτε ᾄδοντας· χαῖρε ἡ ὀμβρήσασα Κόσμῳ σωτηρίας τά νάματα· χαῖρε Παράδεισε τρυφῇς· χαῖρε πιστῶν προσφυγῇ.

Ῥημάτων σεμνῇ, τῶν τό χαῖρε σοί ψυχῆς ἐν εὐφροσύνη, ψαλλόντων Κόρη Παναμώμητε, Θεογγεννήτρια ἄκουσον, πάσης προσβολῆς ἐναντίας, ῥυομένῃ τῷ κράτει σου, καί ἐξ ἐχθρῶν νοητῶν καί αἰσθητῶν εἰσαεί.

Σκηνή τοῦ Θεοῦ, χαῖρε δόξαν ἡ βροτοῖς διηγουμένη· λυχνία χαῖρε Παρθένε τῆς χάριτος, πλάκας ἡ κατέχουσα, Κόρη, τῆς ζωῆς χαῖρε τράπεζα, ἄρτον οὐράνιον ἡμῖν, παρεχομένῃ ἀεί.

Σκοτίας κρημνοῦ, τῶν αἱρέσεων ἡμᾶς Παρθένε ῥῦσαι, βοῶντας χαῖρε στῦλε πύρινε, Θεογεννήτρια, λήξεως, δεῖξον δέ ἀεί κληρονόμους, οὐρανίου τοῦ ψάλλειν σοι· εὐλογημένη ἡ Θεόν σαρκί κυήσασα.

ᾨδὴ η΄. Τόν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.
Τράνωσον γλώσσας τάς ἡμῶν, χαῖρε Πάναγνε βοᾶν ἐλπίς τού κόσμου, τό ἀπόρθητον τεῖχος τούς σούς οἰκέτας Ἁγνῇ, ποικίλλων συμφορῶν καί θλίψεων, ἐξελοῦ καί τρίβους, ὑπόδειξον ἐνθέους.

Ὕψιστον χαῖρε τοῖς βροτοῖς, σωματώσασα, Θεόν ἀφράστῳ τρόπῳ· τῶν πιστῶν χαῖρε σκέπη· τούς σέ ὑμνοῦντας ἀεί, Παρθένε κληρονόμους ἔργασαι, τῆς ἐπουρανίου τρυφῆς καί βασιλείας.

Φρύαγμα σβέσον καθ’ἡμῶν, ἐπεμβαίνειν ἀφειδῶς ὁπλιζομένων· ἶνα χαῖρε βοῷμεν, σοί Θεομῆτορ ἀεί, τῆ μόνη Ὑπερτέρᾳ Κτίσεως, πάσης ἀοράτου, ὁρωμένης Κόρη.

Ἵνα φωναῖς περιχαρῶς, ἀναγγέλλομεν τά σά πηγή ἐλέους, μεγαλεῖα ἐκ νόσου, Παρθενομῆτορ τῇ σῇ, πρεσβείᾳ ἐξελοῦ τό χαῖρε σοι, ἐπιβοωμένους ‘Ὑπερευλογημένῃ.

Αἰνοῦμεν. Ὁ Εἱρμός.
Τόν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός, τῶν Ἑβραίων τοῖς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα. εἵς δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, ὑμνεῖτε τά ἔργα ὡς Κύριον, καί ὑπερυψοῦτε.

ᾨδὴ θ΄. Ἀνάρχου γεννήτορος.
Χριστοῦ χαῖρε ἔμψυχος, ἡ βίβλος τούς ἐκ, πόθου σοι, ἐκβοῶντας τό χαῖρε Θεοχαρίτωτε· χαῖρε τό κατάσκιον ὅρος, ὡς ἐπί σοί θεμένους ἐλπίδα, ἡμᾶς παντευλόγητε, δυσχερείας πάσης λύτρωσαι.

Ψυχῆς φωτισμόν ἡμῖν, χαί τῶν σωμάτων ἴασιν, τοῖς τό χαῖρε βοῶσι σοι Παναμώμητε, παρέξον ταχέως λυχνίᾳ ἡ θεαυγής, καί στάσιν λιταῖς σου, ἐν ὦ ὥρᾳ τῆς κρίσεως, δεξιάν ἡμῖν ἐξαίτησον.

Ὠσθείς κατενήνεγμαι, πρός ἄδην ὁ ταλαίπωρος· ἀλλά χεῖρα πρό τέλους Θεογεννήτρια, δίδου μοι βοῶντι σοι χαῖρε ἡ φωτεινῇ, νεφέλῃ καί πάσης, μανίας ἐξάρπασον, τῶν μισούντων με Θεόνυμφε.

Οὐδείς ἐν σοί πέποιθε, καί κατῃσχύνθη πώποτε, Ἀειπάρθενε Κόρη Θεοχαρίτωτε. Ὅθεν τούς προσφεύγοντας πίστει τῷ σῷ ναῷ, καί πόθῳ βοῶντας, Ἀγγέλου τό χαῖρε σοι, μή ἐλλίπῃς περιέπουσα.

Προσόμοιαν. 

Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Χαίροις ὁ ἀείῤῥους ποταμός, χαίροις ἀνεξάντλητε κρήνη, πλήρης ὑδάτων πολλῶν· δί ὧν καταρδεύεται ἡ κτίσις ἅπασα· καί καρδίαι εὐφραίνονται,τηκόμεναι δίψει, καί φλογμῷ κρατούμεναι τῶν παραπτώσεων· Χαίροις φωτεινόν τοῦ Δεσπότου, καί τρεπνόν παλάτιον Κόρη· Χαίροις τῶν ἁμαρτανόντων ἡ διόρθωσις.

Χαῖρε Παναγίᾳ ἀπαρχῇ, ἀνθρωπίνου γένους Παρθένε, ἐξ ἧς ἀνέπλασε, φύσιν βροτῶν ἅπᾶσαν, Χριστός ὁ Κύριος· Χαῖρε γῆ ἀγεώργητε, καί ἄρουρα θεία, ἡ καρποφορήσασα, ζωῆς τόν ἄσταχυν· Χαῖρε Προφητῶν ἡ διόπτρᾳ, Χαῖρε Ἀποστόλων ἡ δόξα. Χαῖρε τῶν μαρτύρών τό κραταίωμα.

Χαῖρε τῆς ἀκτίστου καί κτιστῆς, φύσεως μεθόριον μόνη Ἁγνῇ ὑπάρχουσα· Χαῖρε πολυσύνθετον χαρίτων Πάναγνε· Χαῖρε ἔμψυχος Δέσποινα, καλῶν ἀγαθῶν τε, ἀνακεφαλαίωσις· Χαῖρε ἑστίᾳ, κοινή, θείων ἀνθρωπίνων τε ἅμα, καί Ἀγγελικῶν Θεοτόκε, δωρεῶν καί μέγα, οἰκητήριον.

Πλῆσον εὐφροσύνης τήν ἐμήν, νῦν Θεοκυῆτορ Παρθένε, καρδίαν δέομαι· ἤλθοσαν γάρ ὕδατα, ἕως αὐτῆς ἀληθῶς, εἰς ἰλύν ἐνεπάγην δέ βυθοῦ ἀπωλείας, ἤδη καί εἰς πέταυρον ᾄδου προσήγγισσα· σύ οὖν ὡς τῷ Πέτρῳ μοι χεῖρα, ὄρεξον ἀνύμφευτε Μῆτερ, τῆς φιλανθρωπίας σου καί σῶσον με.