μικρό ωρολόγιο: ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄ ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ.

Σάββατο 6 Απριλίου 2024

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄ ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ Γ΄

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ.
ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.
ΠΟΙΗΜΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΗΤΟΡΟΣ.
Οὗ ἡ ἀκροστιχίς.
Τῇ Παρθένῳ μέλισμα ἐξᾴδω τρίτον. Μανουήλ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος γ΄. Ὁ τά ὕδατα πάλαι.
Τόν βυθόν ὡς τεκοῦσα, τῆς ἀμετρήτου σοφίας, εὐλογημένῃ Μαρίᾳ, φωτισμόν δίδου μοί, καί λόγον ἔμπνευσον νῦν, ὅπως ἀνυμνήσω σου τά παμφαῆ μεγαλείᾳ· ἅπερ σοι ὁ Κύριος Κόρη ἐποίησεν.
Ἡ θανάτου τό κέντρον, καί ἰταμότητα ᾄδου, καταβαλοῦσα τελείως, τοκετῷ Πάναγνε, ὐπεραγίῳ τῷ σῶ, καί ἡμᾶς ζωώσασα· δόξα τοῖς σοῖς μεγαλείοις, ἅπερ σοι ὁ Κύριος Κόρη ἐποίησεν.
Παμφαεστάτη πύλη, ἐξ ἧς πυρσός ἀναλάμψας, μέγας προῆλθεν ἀῤῥήτως, καί πιστούς ηὔγασε, καί τῶν δαιμόνων βωμούς, πάντας κατενέπρησε· δόξα τοῖς σοῖς μεγαλείοις, ἅπερ σοι ὁ Κύριος Κόρη ἐποίησεν.
Ἀνεζώωσας Εὐάν καί Ἀδάμ τεθνηκότας, τῇ δεινῇ παραβάσει, τῆς ζωῆς τήν πηγήν ἀποτεκοῦσα, Χριστόν, τόν ὄντως Θεόν ἡμῶν· δόξα τοῖς σοῖς μεγαλείοις, ἅπερ σοι ὁ Κύριος Κόρη ἐποίησεν.
ᾨδὴ γ΄. Ὁ Ἐκ μή ὄντων.
Ῥύου κινδύνων παντοίων καί συμφορῶν, τούς ὑμνοῦντας Δέσποινα, τόν πανάγιον τόκον σου· ἔχεις γάρ τό δύνασθαι, σοῦ τῇ θελήσει Ἁγνῇ ἰσοτάλαντον.
Θαυμάστωσον σου τά πλούσια, ἐπ᾿ ἐμέ, ἐλέη καί χεῖρα μοι βοηθείας χορήγησον· ἔχεις γάρ τό δύνασθαι, σοῦ τῆ θελήσει Ἁγνῇ ἰσοτάλαντον.
Ἐπλήγωσάν με τά βέλη τοῦ δυσμενοῦς· ἀλλά θείᾳ νεύσει σόν, ἐν ὑγείᾳ βελτίωσον· ἔχεις γάρ τό δύνασθαι, σοῦ τῇ θελήσει Ἁγνῇ ἰσοτάλαντον.
Νοῦν ὑποτάξας κινήσεσι τῆς σαρκός, ἀχλύος ἐμπέπλησμαι· σύ δέ κάθαρον, λάμπρυνον· ἔχεις γάρ τό δύνασθαι, σοῦ τῇ θελήσει Ἁγνῇ ἰσοτάλαντον.
ᾨδὴ δ΄. Ἔθου πρός ἡμᾶς.
Μέσον τοῦ Θεοῦ, καί βροτῶν ἐγένου Πανύμνητε, καί τοῦ πλάστου ἐξαποικισθέν, το πλάσμα ὑπερφυῶς κατήλλαξας· ὅθεν ἐκβῶμεν σοι· χαῖρε σοῖς δούλοις πᾶσι, σωτηρίαν πυρσεύουσα.
Ἔνθες χαρμονήν, τῇ πολυωδύνῳ καρδίᾳ μου, κατακρατηθείσῃ λυπηροῖς, τού εἰς τόν κόσμον τόν φθόνον σπείραντος· ὅπως Κόρη μέλπω σοι· χαῖρε σοῖς δούλοις πᾶσι, σωτηρίαν πυρσεύουσα.
Λύτρωσαι δεινῶν, τῶν περικυκλούντων με Πάναγνε, καί μηδέ ἐώντων μου τόν νοῦν, ὕμνους ὑφαίνειν τῇ θείᾳ δόξῃ σου· ἵνα πόθῳ κράζω σοι· χαῖρε σοῖς δούλοις πᾶσι, σωτηρίαν πυρσεύουσα.
Ἵλεων ἡμῖν, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις ἀπέργασαι, Κόρη τόν υἱόν σου καί Θεόν, ἵνα, ῥυσθῶμεν ὀργῆς καί θλίψεως, καί σοί ἀεί κράζωμεν· χαῖρε σοῖς δούλοις πᾶσι σωτηρίαν πυρσεύουσα.
ᾨδὴ ε΄. Πρός σέ ὀρθρίζω.
Στοιχείων κρᾶσιν, πρός ὑγιᾶ δούλου τοῦ σοῦ, Κόρη κατάστασιν εὐχαῖς σοῦ ποίησον σύ γάρ τήν ζωήν τήν ἀΐδιον, τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλας.
Μή μετελθέτω, λοιμώδης νόσος Παρθένε σόν λαόν· ἀλλ᾽ ὡς φιλεύσπλαγχνος ἄτρωτον φύλαξον· σύ γάρ τήν ζωήν τήν ἀΐδιον, τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλας.
Ἄχραντε Κόρη, νόσων παντοίων με ἀπάλλαξον δοῦλον τόν σόν, καί περιφρούρησον· σύ γάρ τήν ζωήν τήν ἀΐδιον, τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλας.
Ἐν κλίνη νόσου, κατ᾽ ἄμφω κείμενον Ἁγνή, θᾶττον με ἔγειρον τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου· σύ γάρ τήν ζωήν τήν ἀΐδιον, τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλας.
ᾨδὴ ς΄. Ἄβυσσος ἐσχάτη ἁμαρτιῶν.
Ξύλον καί φυτόν σε αἰειθαλές, ἔγνωμεν Κόρη, τήν ζωήν ἐξανθήσασαν, Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τόν ποταμόν τοῦ ἐλέους· ὅθεν Θεοτόκον σε κυρίως σέβομεν.
Ἄφλεκτον τήν βάτον ἐν τῷ Σινᾶ, τῆς σῆς λοχείας Ἁγνῇ τύπος ἐφύλαξε· καί ἡμᾶς τῇ σκέπῃ σου, ἐν, πάσης ῥύου ὀδύνης· καί γάρ Θεοτόκον σε κυρίως σέβομεν.
Δάκρυσι προπίπτω σοι ἀγαθῇ· καί ἐκβοῷ σοι ἐλέησόν με Δέσποινα, τόν πολλαῖς ὑπεύθυνον, ἁμαρτίαις καί πάθεσιν· ἵνα ὡς Θεοτόκον σε κυρίως σέβομαι.
Ὤκησε χαρίτων ἐν σοί πηγῇ· διό χάριτος νέμεις τοῖς σέ γεραίρουσι· καί ἐμοῦ χαρίτωσον, δαψιλῶς Κόρη τήν καρδίαν· καί γάρ Θεοτόκον σε κυρίως σέβομαι.
Κάθισμα. Θείας πίστεως.
Θρόνος πάγχρυσος τοῦ βασιλέως, καί παράδεισος διηνθισμένος, ἀνεδείχθης Θεοτόκε πανύμνητε· τόν γάρ Θεόν ἐν γαστρί σου βαστάσασα, εὐωδιάζεις ἡμᾶς θείαις χάρισιν· ὅθεν ἅπαντες, Θεοῦ ἀληθῶς μητέρα σε, κηρύττομεν ἀεί καί μεγαλύνομεν.
ᾨδὴ ζ΄. Ὡς πάλαι τούς εὐσέβεις.
Τό μέγα χριστιανῶν, σύ εἶ ἱλαστήριον, πρός τόν Θεόν καί Δημιουργόν, τόν ἐκ σοῦ ἀφράστῳ τεχθέντα ἀγαθῇ, καί μεσίτης ἀπαύστως· ὅθεν σοι χαῖρε κράζομεν, δόξης θρόνε ἡλιόμορφε.
Ῥάβδος Μώσεως πότε, σέ προανετύπωσεν, ἐκ τῆς δεινῆς καί εἰδωλικῆς, πλάνης πρός τήν θείαν ἀλήθειαν Ἁγνῇ, ἡμᾶς ὁδηγήσασα, διό σοι χαῖρε κράζομεν, δόξης θρόνε ἡλιόμορφε.
Ἰλέωσον μητρικαῖς, λιταῖς σου Πανάμωμε, τόν σόν υἱόν καί Θεόν ἡμῶν, τοῖς ἁμαρτωλοῖς καί οἰκέταις σου ἡμῖν· καί νόσων ἀπάλλαξον· ἀεί γάρ χαῖρε κράζομεν, δόξης θρόνε ἡλιόμορφε.
Τύποι τό πρίν Χερουβείμ, κιβωτόν ἐσκίαζον· σοί δέ Ἁγνῇ ἡ πανσθενουργός, ὑψίστου ἰσχύς ἐπεσκίασε σαφῶς, ὡς ναῷ θεότητος· διό σοί χαῖρε κράζομεν, δόξης θρόνε ἡλιόμορφε.
ᾨδὴ η΄. Ἀστέκτῳ πυρί.
Ὁ θεῖος Δαβίδ σός προπάτωρ, φάσκει ἐλαλήθη περί σοῦ δεδοξασμένα, τοῦ Θεοῦ ἡ ἔμψυχος πόλις, δόξαν ἥν ἐπλούτισας προαγγέλλων· χαῖρε τῆς δόξης τό τέμενος, δί ἧς ἐδοξάσθη ὁ βασιλεύς τῆς δόξης.
Νοσοῦντα ψυχήν καί τό σῶμα, ἐξ ἀπροσεξίας Θεομῆτορ, τῷ ἐλέει σου με νῦν, ἔγειρον τῆς κλίνης· ὅπως πίστει πάντοτε ἐκβοῷ σοι· χαῖρε τῆς δόξης τό τέμενος, δί ἧς ἐδοξάσθη ὁ βασιλεύς τῆς δόξης.
Μόνη ἐπί σοί τάς ἐλπίδας, τῆς ἐμῆς ἀνέθηκα, Παρθένε σωτηρίας· καί ἐν σοί ῥυσθῆναι προσδοκῷ, λύπης καί κακώσεως ὅπως μέλπω· χαῖρε τῆς δόξης τό τέμενος, δί ἧς ἐδοξάσθη ὁ βασιλεύς τῆς δόξης.
Ἀνάστειλον Πάναγνε Κόρη, τάς κακάς ἐχθρῶν ἐφόδους τῇ σῇ, δυνάμει, εἰς ἀεί μοι διενοχλούντων, φθόνῳ δολιόφρονι ἵνα, μέλπω· χαῖρε τῆς δόξης τό τέμενος, δί ἧς ἐδοξάσθη ὁ βασιλεύς τῆς δόξης.
Ὁ Εἱρμός.
Ἀστέκτῳ πυρί ἑνωθέντες, οἱ θεοσεβείας προεστῶτες νεανίαι, τῇ φλογί δέ μή λωβηθέντες θεῖον ὕμνον ἔμελπον, εὐλογεῖτε.
ᾨδὴ θ΄. Καινόν τό θαῦμα.
Ναμάτων θείων γνώσεως τῆς σῆς, τήν ἀεί διψῶσαν μου ἔμπλησον Κόρη ψυχήν, πρός πόθον ἰθύνουσα, Ἁγνῇ τοῦ υἱοῦ σου, καί λυτρουμένῃ ταύτην ἐπηρείας ἐχθρῶν, ὁρατῶν ὁμοῦ καί ἀοράτων· νεύσει γάρ μόνη τῇ σῆ, ἀβλαβής συντηρηθήσομαι.
Ὁ πάντων Κτίστις καί δημιουργός, κατασκηνώσας ἐν σοί ἀῤῥήτως Κόρη, Ἁγνῇ οἰσίαν τήν βρότιον, ἐκάθηρε πᾶσαν, τῆς προπατορικῆς τε καί ἀρχαίας ἀρᾶς· διό κάμε ῥῦσαι ἐκ, κινδύνων· νεύσει γάρ μόνη τῇ σῆ, ἀβλαβής συντηρηθήσομαι.
Ὕπερθεν πάντας σῴζεις τῶν δεινῶν, καί κακώσεως τῇ κραταιᾷ σου Κόρη χειρί, τους πιστῶς ὑμνοῦντας σου τήν θείαν λοχείαν, καί ἥν ἐκτήσω δόξαν ἐκ τοῦ πάντων Θεοῦ· κάμε νῦν φυλάττοις σε ὑμνοῦντα· νεύσει γάρ μόνη τῇ σῆ, ἀβλαβής συντηρηθήσομαι.
Λαός καί κλῆρος προσπίπτει Ἁγνῇ ὁ Χριστώνυμας, οἰκετικῶς ἐλέει τῷ σῷ, καί τήν σήν βοήθειαν νῦν ἐπικαλεῖται, λοιμώδους νόσου, θᾶττον λυτρωθῆναι δεινῆς, λιμοῦ τε καί δυσμενῶν ἐφόδου· νεύσει γάρ μόνη τῇ σῆ, ἀβλαβής συντηρηθήσομαι.
Προσόμοια. Μεγάλη τοῦ Σταυροῦ σου.
Χαῖρε σοι πάντες ἀνακράζομεν Μαρία Θεοτόκε· Χαῖρε ναέ Κυρίου· Χαῖρε Δέσποινα ἡ Κεχαριτωμένῃ· Χαῖρε τό φῶς ἀῤῥήτως ἀστράψασα, τό φωτίσαν τούς ἐν σκότει τῆς πλάνης.
Χαῖρε τῶν ἀθλητῶν λαμπρότατον στεφάνωμα, Ἁγνῇ Παρθενομῆτορ· Χαῖρε Κυρίου θρόνε· Χαῖρε πάντιμε Ὑπερδεδοξασμένη· Χαῖρε σκιάν τοῦ νόμου ἡ παύσασα, ὡς τέξασα τόν τοῦ νόμου δοτῆρα.
Χαῖρε Ἁγνῇ τόν ἥλιον εἰσάξασα, τοῖς ἐν σκότει κειμένοις· χαῖρε τεῖχος καί σκέπη, τῶν εἰς σέ προστρεχόντων ἐκ καρδίας· Χαῖρε παρθένων τό ἔνθεον ἀγλάϊσμα· καί ὀρθοδόξων ἁπάντων προστασία.
Κινδύνων τῷ πελάγει νῦν κλυδωνιζόμενον, τόν δοῦλον σου παρθένε, καί συμφορῶν τῷ πλήθει, ῥιπιζόμενον, οἰκτείρησον καί σῶσον, τῶν οἰκτιρμῶν τέξασα, τό πέλαγος τό ἀμέτρητον Κόρη.