μικρό ωρολόγιο: ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄ ΤΗ ΠΕΜΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄ ΤΗ ΠΕΜΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

ΗΧΟΣ Γ΄

ΤΗ ΠΕΜΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.
ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.
ΠΟΙΗΜΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ.
Οὗ ἡ ἀχροστιχίς.
Ἄδω τρίτον σοι δακρύων γέμον μέλος.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος γ΄. Ὁ τά ὕδατα πάλαι.
Ἀρδευθήναι πλουσίως δάκρυσι δίδου, τάς αὔλακας τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου, καί καρπούς φέρειν με ἑκατοστεύοντας, Δέσποινα ἀξίωσον, καί τήν καρδίαν μου πάσης, εὐφροσύνης πλήρωσον ἵνα δοξάζω σε.
Διά σπλάγχνα. ἐλέους Δέσποινα πάντων, ἐλέησον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου, καί πυρός λύτρωσαι τοῦ αἰωνίου σεμνῇ· καί τῆς τῶν δαιμόνων με ἐπιδρομῇς Θεοτόκε, τόν ὑπό τήν σκέπην σου νῦν καταφεύγοντα.
Ὦς ἀμόλυντος οἶκος τοῦ βασιλέως, τήν πάθεσι μολυνθεῖσαν ἀτόποις, ἐμήν δέομαι καρδίαν Κόρη ἁγνῇ, κάθαρον πρεσβείαις σου, καί καθαρᾶς πολιτείας, ἔργοις καταπλούτισον.
Τί ῥᾳθύμως τόν βίον ψυχή ἀθλίᾳ παρέρχῃ; καί οὐ φοβῇ τήν ἡμέραν τῆς φρικτῆς κολάσεως; ἄλλα ἀνάστα, λοιπόν ἐκ τῶν καταπτώσεων, καί ἀμελείας προθύμως, Θεοτόκε κράζουσα, σῶσον με Πάναγνε.
ᾨδὴ γ΄. Ὁ ἐκ μή ὄντων.
Ῥῦσαι γεέννης καί πάσης ἄλλης ποινῆς, ἐν ὥρᾳ τῆς κρίσεως, σόν οἰκέτην Πανάμωμε, καί μέτοχον ποίησον, τῆς τοῦ υἱοῦ σου καί Θεοῦ Βασιλείας.
Ἰάτρευσόν μου τά τραύματα τῆς σαρκός· καί τό πολυτάραχον τῶν λογισμῶν κλυδώνιον, Δέσποινα, κατεύνασον, καί εἰρηναίαν κατάστασίν μοι δίδου.
Ταλαιπωρήσας, νῦν κατεκάμφθην δεινῶς, καί οὑκ ἔστιν ἴασις τῇ ψυχῇ μου Πανάμωμε· ἀλλά μή εἰς τέλος με, ἐγκαταλίπῃς τόν δοῦλον σου Παρθένε.
Τό πρόσωπον σου τό θεῖον τε καί σεπτόν, ἐπίφανον δέομαι σεμνή ἐπί τόν δοῦλον σου, καί ποιεῖν με δίδαξον, τά δικαιώματα Κόρη τοῦ υἱοῦ σου.
ᾨδὴ δ΄. Ἒθου πρός ἡμᾶς.
Ὄλῃ ἀγαθῇ, σύ ἀπάρχεις ὅλη καί εὔσπλαγχνος· ὅλη συμπαθής καί βοηθός, ἐν τοῖς κινδύνοις καί περιστάσεσι, Μαριάμ Πανάχραντε· διό με ὅλον φρούρησον καί τείχισον.
Νύξ με ἀφεγγής, τῶν παθῶν συνέχει τόν δείλαιον· ἀλλά τῷ φωτί σου ἀγαθῇ, τά τῆς
ψυχῆς μου νέφη διάλυσον, καί πρός φῶς ὁδήγησον, τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ Πανάμωμε.
Σάλῳ πειρασμῶν, καί ταῖς τρικυμίαις ποντούμενος, τῶν πονηροτάτων λογισμῶν, και εἰς βυθόν ἀεί καθελκόμενος, τόν τῆς ἀπογνώσεως· σῶσον βοῷ σοι Δέσποινα τόν δοῦλον σου.
Ὅταν τῆς σαρκός, ἡ ψυχή μου μέλλῃ χωρίζεσθαι, τότε παραστᾶσα συμπαθῶς, ἐπιδρομῇς δαιμόνων με ἅρπασον, τῶν ἐπιζητούντων μου ἀδιαλείπτως Κόρη τήν ἀπώλειαν.
ᾨδὴ ε΄. Ἐπί τῆς γῆς ὁ ἀόρατος.
Ἴδε ἁγνῇ τήν ἀσθένειαν ἴδε, τῆς ταπεινῆς καί ἀθλίας ψυχῆς μου, καί ἀοράτων ἐχθρῶν τῆς ἐπαναστάσεως, καί τῆς τούτων βλάβης ῥῦσαί με.
Δαιμονικαῖς ἐπηρείαις τόν νοῦν μου, διηνεκῶς εἰς ἀτόπους ἐννοίας, ὑπεξελκόμενον μή ἐάσῃς Δέσποινα· ἀλλά στῆσον ἀπερίτρεπτον.
Ἁμαρτωλοῖς καί τελώναις ἐφάνη, ὁ σός υἱός διά σπλάγχνα, ἐλέους· ὅν μιμουμένῃ ἁγνῇ, νῦν ἐμέ οἰκτείρησον, ὑπέρ πάντας ἁμαρτήσαντα.
Κύνες πολλοί περιέσχον με ὄντως· συναγωγῇ πονηρῶν με πνευμάτων, περιεκύκλωσαν· ἀλλά τούτων Ἄχραντε, τάς ἐνέδρας διασκέδασον.
ᾨδὴ ς΄. Ἄβυσσος ἐσχάτη.
Κύμασι βυθίζομαι τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας, καί ἡδονῶν ὁ δοῦλος σου· Θεοτόκε πρόφθάσον, καί κυβερνήσει θείᾳ σου, πρός λιμένα με, μετανοίας ὁδήγησον.
Ῥεῖθρα μοι δακρύων Πνευματικῶν, παράσχου Κόρη, ἵνα πλύνω τόν βόρβορον, τῶν
πλημμελημάτων μου, καί πρός τό ὕδωρ ἴθυνον, τῆς ἀνέσεως, ἐν ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.
Ὕπνωσα εἰς θάνατον ψυχικόν, καί ἐν τῷ τάφῳ κεῖμαι τῆς ἀπογνώσεως· ἀλλά δίδου χεῖρα μοι, καί ἀνάστησον δέομαι, πρός μετάνοιαν καί ζωήν ὁδηγοῦσα με.
Ὕπερθεν ἀνήλθοσαν ἀληθῶς, τῆς κεφαλῆς μου αἱ πολλαί ἀνομίαι μου· ὡς βαρύ φορτίον δέ, ἐπ᾽ ἐμέ ἐβαρύνθησαν· ἀλλ᾽ ἐλαφρῦνον, τόν κλοιόν μου Πανύμνητε.
Κάθισμα. Τήν ὡραιότητα.
Ἅπας ὁ βίος μου, ἐν ῥᾳθυμίᾳ πολλή, διῆλθε Πάναγνε καί νῦν προσήγγισα, τῷ τῆς ἐξόδου μου καιρῷ, καί δέδοικα τούς ἐχθρούς μου, μή διασπαράξωσι τήν ψυχήν μου Πανάμωμε, καί τῆς ἀπωλείας με, τῷ βυθῷ παραπέμψωσιν· ἀλλ᾽ οἴκτειρον τόν δοῦλον σου Κόρη, καί ῥῦσαι με τῆς τούτων κακώσεως.
ᾨδὴ ζ΄. Τό πρίν εἰκόνι.
Ὡς συμπαθής Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, τούς δούλους σου Δέσποινα, συμπαθείας ἀξίωσον, τούς ἐν πίστει τῷ σῷ υἱῷ βοῶντας· ὁ τῶν πατέρων Θεός εὐλογητός εἶ.
Νομήν ἀνάστειλον Ἁγνῇ, τῶν ἡμαρτημένων, καί τῶν βεβήλων πράξεων· ἵνα πόθῳ τῷ σῷ υἱῷ κραυγάζῳ· ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητός εἶ.
Γένος βροτῶν σε δυσωπεῖ, Θεοτόκε Δέσποινα, ἐλέησον τόν δοῦλον σόν, τόν ἐν πίστει τῷ σῷ υἱῷ βοῶντα· ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητός εἶ.
Ἐπί τοῦ βήματος Χριστοῦ, ὅταν μέλλω κρίνεσθαι, ὡς ὑπεύθυνος Ἄχραντε, φάνηθι μοι, ἐκ, πάσης βασάνου ῥυομένῃ, τῇ θερμῇ σου προστασίᾳ.
ᾨδὴ ἡ’. Ἀστέκτῳ πυρί.
Μή παύσῃ Ἁγνῇ δυσωποῦσα, τούς ἐν κατανύξει σε τιμῶντας λυτρωθῆναι, τῶν παγίδων τοῦ διαβόλου, τόν υἱόν σου Δέσποινα εὐλογοῦντας· πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον.
Οὐ χεῖρας καί ὄμματα μόνον, ἀλλά καί τόν νοῦν καί τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν,
ἀνατείνω πρός σέ Παρθένε ὅλον με καταύγασον τῷ φωτί σου· ὅλον ἀπόπλυνον δάκρυσιν· ὅλον κατανύξει θερμῇ ἀπόλουσόν με.
Νῦν ἁμαρτιῶν με καλύπτει, καί περιταράττει με πταισμάτων ζάλης πάσης ἐπίμονος Τρικυμία· φρίττω οὖν καί δέδοικα, τάς κολάσεις· ὧν με Παναγίᾳ λύτρωσαι, τῶν ἀπηλπισμένων ἐλπίς καί σωτηρίᾳ.
Μένει με δεινή καταδίκῃ, μέλλω κατακρίνεσθαι ἐνώπιον Ἀγγέλων, καί θεάτρου μυριανθρώπου μεγάλης ἀνάγκης με ῥῦσαι τότε, μέγα καί πλούσιον ἔλεος, ἔχεις γάρ’ τεκοῦσα τόν μέγαν Βασιλέα.
Ὁ Εἱρμός.
Ἀστέκτῳ πυρί ἑνωθέντες, οἱ θεοσεβείας Προεστῶτες νεανίαι, τῇ φλογί δέ μή λωβηθέντες, θεῖον ὕμνον ἔμελπον· εὐλογεῖτε πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον.
ᾨδὴ θ΄. Ἐν νόμῳ σκιᾷ.
Ἐγγίζει ψυχή τό τέλος· ἐπί θύραις τό κριτήριον· ἀπόστηθι ἔργων τῆς αἰσχύνης, καί
ἐπιλαβοῦ τῆς ἀγαθῆς πολιτείας· ἔχεις γάρ σύμμαχον τήν Θεοτόκον, ἐκ πάσης ῥυομένην σέ κακώσεως.
Λῃσταῖς νοητοῖς Πανάμωμε, περιπεσών ὁ δείλαιος, ταῖς τούτων μεθοδείαις, τόν χιτῶνα μου τῆς ἀρετῆς, φρενοβλαβῶς ἐξεδύθην· καί ψυχοφθόρων πληγῶν, πεπληρωμένος βοῷ σοι· Θεοτόκε μή παρίδῃς με.
Ὁ βίος μου ὅλος Ἄχραντε, ῥᾳθύμως ἐκτετέλεσται, καί ἤγγισα τῷ ᾄδῃ νῦν τῆς ἀπογνώσεως Ἁγνῇ· ἄλλο, διόρθωσιν δίδου, καί μή ἐάσῃς με ἐν τῇ τοιαύτη κακώσει, τόν προσφεύγοντα τῇ σκέπη σου.
Σαρκός τῆς ἐμῆς ἀσθένειαν, καί τῇ ἧς ψυχῆς τό ἄτονον· καρδίας τήν ὀδύνην, καί τάς τοῦ νόος μου ἐκτροπάς, σοί ἀναθέμενος κράζω· ἑκάστῳ τούτων Ἁγνῇ, δίδου τήν ἴασιν ὅπως, ἐν αἰνέσει μεγαλύνω σε.
Προσόμοια. Μεγάλη τοῦ Σταυροῦ σου.
Χαῖρε ἡ προστασίᾳ πάντων Μητροπάρθενε, τό κλέος τῶν ἐν πίστει, θερμή σε δοξαζόντων· Χαῖρε πάγκαλλον ὡράισμα τοῦ Κόσμου· Χαῖρε καύχημα καί στήριγμα καί ἀνέδρευτον ἕρκος.
Χαῖρε ἡ τεκοῦσα μόσχον τόν ἄμωμον, δάμαλις χαῖρε μόνη Ὑπερευλογημένῃ· Χαῖρε δεδοξασμένῃ· Χαῖρε τίμιον ἀγλάϊσμα, Ἀγγέλων· Χαῖρε ζωῆς πρόξενε, ἀνύμφευτε Θεοτόκες Μαρία.
Χαῖρε λαμπάς τοῦ κόσμου Ἁγνῇ ἡ ἀκοίμητος· Χαῖρε πάγκαλε νύμφῃ· Χαῖρε χρυσοῦν καί θεῖον παλάτιον τοῦ Λόγου χαῖρε Κόρη, ἁπάντων μόνον καταφύγιον, τῶν βοώντων σοί χαῖρε.
Λεόντων ψυχοφθόρων ῥῦσαί με πρεσβείαις σου, ἐλπίς καί προστασία,, τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων· καί ὁδήγησόν με εἰς τήν ἄνω βασιλείαν, καί, καθορᾶν τό κάλλος ἀξίωσον, τοῦ υἱοῦ σοῦ Παρθένε.