ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ’ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

 

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ  

ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ’

 

 ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ. 

Ως οράται εν τοις υστέροις Θεοτοκίοις. 

ᾨδὴ ἀ’. 

Ἦχος πλ. δ’’. Ἁρματηλάτην Φαραώ.
Ἀπό χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον, δέχου Πανάμωμε, ὡς πρίν ὁ Υἱός σου, Θεός μου καί Κύριος, τῆς χήρας κατεδέξατο, τά λεπτά καί τήν λύσιν, τῶν ὀφλημάτων παράσχου μοι˙ ὅπως κατά χρέος γεραίρω σε.

Λόγον Θεοῦ σωματωθέντα τέτοκας, τόν πρίν ἀσώματον, θεανδρικῶς κόσμῳ συναναστρεφόμενον, ὑπερφυῶς Πανάμωμε Θεοτόκε Μαρία˙ διό σε πάντες γεραίρομεν, καί χρεωστικῶς μακαρίζομεν.

Τὁ Θεοτόκον σε κηρύττειν ἄχραντε, πάσης αἱρέσεως ἀποτροπήν φέρει, σάρκα γάρ γενόμενον ἀναλλοιώτως τέτοκας τόν ἐπέκεινα φύσει, Θεογεννήτορ τῆς κτίσεως, Λόγον τοῦ Θεοῦ τόν ἀΐδιον.

Θεοκυήτορ Μαριάμ θεώσεως, τετύχηκε δία σου, ἡ ταπεινή φύσις, τῶν βροτῶν καί ρέουσα˙ ἐν σοι γάρ νυμφευσάμενος, ὁ Θεός μου τήν σάρκα, ἐνυποστάτως ἐλάμπρυνε, καί εἰς οὐρανούς ἀνεβίβασεν.

ᾨδὴ γ’. Ὁ στερεώσας κατ’ ἀρχάς.
Πὕλη ἐδείχθης νοητή, ἀνατολῆς τῆς ἐξ ὕψους, ἐν τῆ γῆ φανερωθείσης Παρθένε˙ δία σου γάρ πρός ἡμᾶς, ὁ Λόγος εἰσελήλυθεν, ἐπί τῷ σώσαι πάντας, τῆς ἀλογίας Πανάχραντε.

Ῥάβδον βλαστήσασαν Χριστόν, τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας, καί χρυσοῦν θυμιατήριον πάντες, σε γινώσκομεν ἁγνή, θείας οὐσίας φέρουσαν, ἐν ταῖς ἀγκάλαις Κόρη, ἄνθρακα Θεοχαρίτωτε.

Σωτηριώδους δι’ ἡμᾶς, τοῦ Λόγου οἰκονομίας, φωτεινή σύ Μητροπάρθενε πύλη, ἐγνωρίσθης αληθώς˙ σύ γάρ ἡμῖν εἰσήγαγες, τήν νοητήν ἀκτῖνα, τῆς ὑπερθέου Θεότητος.

Ἕπί τήν ἄχραντον νηδύν, ὡς ὑετός ἐπί πόκον, σου κατέβη ὁ Θεός μου Παρθένε, καί ἐδρόσισεν ἡμᾶς τούς ἐκτακέντας καύσωνι, τῆς ἁμαρτίας δρόσῳ φιλανθρωπίας καί χάριτος.

ᾨδὴ δ’’. Σύ μου ἰσχύς Κύριε.
Σὗ ἀληθῇς, τῆς σωτηρίας ὑπόθεσις, Θεομῆτορ μόνη ἐχρημάτισας, τῷ Ποιητῇ καί Δημιουργῷ, ἐκ τῶν σῶν ἀχράντων αἱμάτων, σάρκα δανείσασα˙ δι’ ἦς αἱ τοῦ θανάτου, συνετρίβησαν πύλαι, καί ζωή τοῖς ἀνθρώποις δεδώρηται.

Νεοθαλής, ἀθανασίας Παράδεισος, καί ὡραῖος ὄντως ἀναδέδειξαι, ξύλον ζωῆς ἐν σοι φυτευθέν, θεαρχικωτάτως, κυοφοροῦσα, καί τίκτουσα, τό πᾶσιν ἀποστάζον ζωηφόρους ἐλπίδας, τοῖς πιστῶς Θεοτόκον φρονοῦσι σε.

Δαβιτικής, ἐκ βασιλίδος βλαστήσασα, συγγενείας τόν παμβασιλεύοντα, καί πρό αἰώνων ἐκ τοῦ Πατρός, Λόγον ἀπορρήτως καί ὑπέρ νοῦν ἀναλάμψαντα, ἐγέννησας Παρθένε˙ Θεοτόκον διό σε, θεοφρόνως πιστοί καταγγέλομεν.

Ὁ πλαστουργός, ἐκ τοῦ αἰῶνος σε εὒρατο, ἐν κοιλάδι, κρίνον καθαρώτατον, ταῖς ἀρεταῖς λάμπουσαν σεμνή˙ βάθει τῆς ἁγνείας, εὐρύτητι τῆς σεμνότητος, καί ὕψωσεν ἐν γένει, τῶν ἀνθρώπων διό σε, ὡς Μητέρα τοῦ Κτίστου δοξάζομεν.

ᾨδὴ ἕ’. Ἶνα τι με ἀπώσω.
Στρατηγίαι τῶν ἄνω, Πάναγνε Δυνάμεων σε μακαρίζουσι˙ γενεαί δε πᾶσαι, τῶν ἀνθρώπων ἀξίως δοξάζουσι˙ δία σου γάρ μόνης, οἱ ἐπί γῆς τοῖς οὐρανίοις, συναφθέντες ὑμνοῦμεν τόν τόκον σου.

Τἤν ἀθάνατον φύσιν, ἡ θνητῇ παρέδραμεν εἰς ἁγιότητα, καί Παρθένος Κόρη, τούς ἀσάρκους Ἀγγέλους παρήλασεν˙ ὡς Θεόν τεκούσα˙ τόν βασιλέα τῶν Αγγέλων˙ ὦ προσβλέπειν ἐκείνοις ἀδύνατον.

Τὤν πιστῶν ἡ προστάτις, τεῖχος ἀκατάλυτον τῶν εὐφημούντων σε˙ ἡ παντί τῷ γένει, τῶν ἀνθρώπων φανεῖσα σωτήριος, ὡς Θεόν τεκοῦσα, σωματικῶς ἐπιφανέντα, τήν ψυχήν μου διάσωσον Πάναγνε.

Φωτεινήν σε νεφέλην, φέρουσαν τόν ἄδυτον ἥλιον Δέσποινα, οἱ βροτοί εἰδότες, ἀνυμνοῦμεν καί πόθῳ γεραίρομεν˙ τήν γάρ ἀμορφίαν, τήν ἐν Ἀδάμ ἀμαυρωθεῖσαν, ἀνεμόρφωσας θείαις λαμπρότησιν.

ᾨδὴ στ’. Ἱλάσθητι μοι Σωτήρ.
Ὁ θρόνος ὁ τοῦ Θεοῦ, τῶν Χερουβείμ ὁ υπέρτερος˙ νεφέλη ἡ τοῦ φωτός, ψυχῆς μου τά ὄμματα, Παναγίᾳ φώτισον, καί παθών ἀχλύος, τήν καρδίαν μου καθάρισον.

Ἡ μήτηρ τοῦ λυτρωτοῦ, καί τῶν κτισμάτων βασίλισσα, αἰχμαλωσίᾳ δεινή, ληφθέντα με λύτρωσαι, Μαρίᾳ Πανάμωμε˙ καί τῆς βασιλείας, τοῦ Υἱοῦ σου καταξίωσον.

Ἡ κλῆσις σου ἀληθῶς, ψυχῶν ὑπάρχει καθάρσιον˙ καί ῥυπαρῶν λογισμῶν, ἐστίν ἐλατήριον καί φυγαδευτήριον, πονηρῶν πνευμάτων, Θεοτόκε ἀειπάρθενε.

Ἀσμάτων ἄσμα σύ εἰ, Θεοχαρίτωτε Δέσποινα˙ Ἀγγέλων ἡ καλλονῇ, βροτῶν ἡ ανάπλασις˙ Θεόν γάρ ἐγέννησας, σεσωματωμένον, τόν τάς φύσεις μεταλλάττοντα.

Κάθισμα. 

Τήν σοφίαν καί Λόγον.
Δεὖτε πάντα τά ἔθνη Θεοπρεπώς, τήν Μητέρα τοῦ πάντων Δημιουργοῦ, ὑμνήσωμεν λέγοντες˙ χαῖρε θρόνε πυρίμορφε, τοῦ Δεσπότου τῶν ὅλων, Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος˙ χαῖρε μόνη Κυρία, ἀπᾴσῃς τῆς Κτίσεως˙ χαῖρε τό δοχεῖον, τῆς Ἀγίας Τριάδος˙ Πατρός Υἱοῦ καί Πνεύματος, τό λαμπρόν καί ἀκήρατον, Μαριάμ Θεοδόξαστε˙ πρέσβευε τῷ σῶ Υἱῶ καί Θεῶ, τῶν πταισμάτων, ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς σοι προστρέχουσι πίστει, καί πόθῳ ὑμνοῦσι σε.

ᾨδὴ ζ’. Θεοῦ συγκατάβασιν.
Νὗν πάντα πεπλήρωται, φωτός τοῦ θείου δία σου Πάναγνε˙ σύ γάρ πύλης ἐφάνης, δι’ ἦς τῷ κόσμῳ Θεός ὡμίλησε, καταφωτίζων τούς πίστει κραυγάζοντας˙ εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Συνέλαβες ἄχραντε, τόν ἐπί πάντων Θεόν καί Κύριον, εὐδοκήσαντα σώσαι, τό τῶν ἀνθρώπων γένος θανάτου φθοράς˙ ὀν ἐπαξίως ὑμνοῦμεν κραυγάζομεν˙ εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Πἁλάτιον ἔμψυχον, τοῦ βασιλέως Χριστοῦ Πανύμνητε˙ χαῖρε στάμνε τό μάννα, ἐν τῆ γαστρί σου θείω βαστάσασα, τό διατρέφον τούς πόθῳ κραυγάζοντας˙ εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Νυμφώνα πανάχραντον, τῆς ὑπέρ λόγον θείας σαρκώσεως, καί παστάδα καί θρόνον, ὀρθά φρονοῦντες σε ονομάζομεν˙ καί γεγηθότες τῷ τόκῳ σου ψάλλομεν˙ εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

ᾨδὴ ἡ’. Ἑπταπλασίως κάμινον.
Θεογεννήτορ Δέσποινα,των πιστῶν τό κραταίωμα˙ ταῖς πρός τόν Υἱόν σου, μητρικαῖς δεήσεσι, αὑτόν μοι ἰλέωσον, τόν ἀληθῶς εὐίλατον, καί ἁμαρτιῶν μου, τό χειρόγραφον ρήξον˙ καί δεῖξον Παναγίᾳ, σῳζομένων με κλήρου, ἶνα σε μεγαλύνω εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἡ ἐν ἀνάγκαις σῴζουσα, καί θερμῶς προστατεύουσα, πάντων τῶν ἐν θλίψει, Παναγίᾳ Δέσποινα σπλαγχνίσθητι, σῶσον με καί πεπτωκότα ἔγειρον, χεῖρα βοηθείας, πρό τοῦ τέλους διδούσα˙ μή νῦν με τοῦ θανάτου, καταλάβῃ ὑπνοῦντα, ἶνα σε κατά χρέος δοξάζω εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἆλλην ἐκτός σου Δέσποινα, βοηθόν οὑκ ἐπίσταμαι, πλήν σου πρός Θεόν, καταλλαγήν οὐ κέκτημαι˙ ἐλέησον ἄχραντε, ἐμέ τόν ἀπολλύμενον, δία τάς ἐκ βρέφους ἀθεμίτους μου πράξεις˙ καί σῶσον με βοῶντα χαῖρε εὐλογημένῃ, χαῖρε δεδοξασμένῃ εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ὁυρανομήκη κλίμακα, νοητήν σε γινώσκομεν˙ δι’ ἦς καταβάς, μετά σαρκός, ὁ Ὕψιστος, ἀνθρώποις ὡμίλησε, καί ταπεινούς ἀνύψωσε, πρός τήν ὑψηλήν, τῶν οὐρανῶν πολιείαν˙ ἐντεῦθεν ἀνωτέραν, οὐρανῶν καί Ἀγγέλων, καί πάντων ποιημάτων κηρύττομεν σε Κόρη.

Ὁ Εἱρμός.
Ἑπταπλασίως κάμινον, τῶν Χαλδαίων, ὁ τύραννος, τοῖς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε˙ δυνάμει δε κρείττονι, περισωθέντας τούτους ἰδών, τόν Δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα˙ οἱ παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαός ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ’. Ἐξέστη ἐπί τούτῳ.
Τὀν θρόνον τοῦ Δεσπότου τόν ὑψηλόν, τήν καθέδραν Χριστοῦ τήν περίδοξον˙ τόν εὐαγῇ θάλαμον τό πάγχρυσον ἱερόν, τό Θεοδόχον τέμενος, τήν παντοβασίλισσαν Μαριάμ, τήν δόξαν τῶν Ἀγγέλων, βροτῶν τήν σωτηρίαν, πάντες οἱ πιστοί ἀνευφημήσωμεν.

Τὀν πάντων βασιλέα καί Ποιητήν, συλλαβοῦσα Παρθένε εκύησας˙ καί νῦν ἰδού, οίά περ βασίλισσα δεξιά, τούτου ἁγνή παρίστασαι˙ ὅθεν δυσωπῶ σε ἀριστερᾶς, μερίδος λύτρωσαι με, ἐν ὤρα τῆ τῆς δίκης, καί δεξιοῖς προβάτοις σύνταξον.

Ἀὑλῶν ἐκ λειμώνων τῶν τῆς ψυχῆς, τῶν ἀσμάτων τά ἄνθη δρεψάμενος, καί τῆ ῥοῇ μίξας τῶν δακρύων μου ἐν πυρί, τῷ τῆς καρδίας ἔψησα, Δέσποινα καί μύρον ἐσκευακώς, τόν ὕμνον ὡς ἡ πόρνη, τούς σούς ἀχράντους πόδας, ἐν τούτῳ βρέχω κράζων σῶσον με.

Σωτήριος γενοῦ μοι πύργος ἁγνῇ, τῶν δαιμόνων ἀπείργων τάς φάλαγγας, καί πειρασμῶν, ὄχλον καί κινδύνων αποσοβών˙ καί τῶν παθών τήν ἔφοδον, πόρρω ἀπελαύνων καί καθαράν, διδούς ἐλευθερίαν, καί θείων χαρισμάτων, τήν ἀφθονίαν παρεχόμενος.

Προσόμοια. 

Ὦ τοῦ παραδόξου.
Χαἶρε πηγῇ ἡ ζωήρυτος, χαῖρε λαβίς νοητή, ἡ τόν θεῖον καί ἄσβεστον, ἐν κοιλία φέρουσα, Ἠσαΐας ὀν ἔβλεψε, Θεογεννήτορ ἄνθρακα ῥύπτοντα, παντός τοῦ κόσμου τά ἁμαρτήματα, χαῖρε περίδοξον, ἄκουσμα καί λάλημα, χαῖρε σεμνῇ, χαῖρε θεῖον οἴκημα, καί ὄρος ἅγιον.

Χαἶρε Παρθένε Πανάμωμε, χαῖρε ζωῆς θησαυρέ, χαῖρε ὄρος κατάσκιον, χαῖρε στῦλε πύρινε, καί νεφέλη ὑπέρφωτε, παντός ῥυπώδους χαῖρε καθαίρεσις, χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ ἀνακαίνισις, χαῖρε ἀνύμφευτε, χαῖρε Μήτηρ ἄχραντε, χαῖρε φλογμόν, σβέσασα τῷ τόκῳ σου, χαῖρε ἡ πάντων ἐλπίς.

Χαἶρε ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε φωτός καθαρόν, καί φαιδρόν ἐνδιαίτημα, χαῖρε στάμνε πάγχρυσε, καί παλάτιον ἔμψυχον, τοῦ βασιλέως θρόνε πυρίμορφε, εὐλογημένῃ χαῖρε ἀπείρανδρε, χαῖρε πανάσπιλε, χαῖρε καταφύγιον, χαῖρε ἁγνῇ, χαῖρε Θεοδόξαστε, χαῖρε ἡ πάντων χαρᾷ.

Σὠμά ψυχήν καί τό πνεῦμα μου, πάσαις δειναῖς ὁ δεινός, ἐργασίαις ἐμόλυνα, τό μέν σῶμα πάθεσι, παραδούς τῆς αἰσχρότητος, ψυχήν δε πᾶσιν ἐπιτηδεύμασι, πονηροτάτοις οἷς περ συνέζησα, αὖθις τό πνεῦμα, δε, ἐπηρμένοις ἤθεσι καί σκολιοῖς, Δέσποινα φρονήμασιν, ἐξ ὤν με λύτρωσαι.